Spowolnienie...

Wiersz opisuje uczucie uwięzienia w zmęczeniu i
bezsilności, z nadzieją na lepsze jutro, mimo obecnej
szarości życia.
(+)

Życiowe

Acid_land
Sari
Beano,
dziękuję Wam bardzo.
Miło Was widzieć.
Przepraszam, że dopiero dziękuję.
Pozdrawiam cieplutko:)))

pieknie i bardzo wielowymiarowo,
najważniejsze, ze jest nadzieja,
serdeczności
:)

Zatrzymałaś... bardzo ciekawie to ujęłaś...

Bardzo poruszając tekst.

Grażynko/wolnyduch/ bardzo dziękuję
za odwiedziny, czytanie, komentarz.
Życzę dobrego, zdrowego wieczoru
Tobie i Wszystkim.
Pozdrawiam serdecznie:)

Bywają dni, gdy czujemy się bezsilni i słabi wobec
otaczającej nas rzeczywistości, ale na szczęście
często potrafimy się z tej bezsilności otrząsnąć i
walczyć z nadzieją o lepsze jutro,
podoba mi się ten życiowy wiersz, mimo smutku, z dawką
optymizmu.
Pozdrawiam serdecznie :)

Mario/mariat/
Wenuszko/_wena_/,
dziękuję bardzo za
odwiedziny i komentarze.
Miło! Życzę zdrowych, radosnych,
spokojnych Świąt Wielkanocnych:))

smutny ale ciekawy
miłego dnia, Gabi :)

Gabiś - sorrki, czymże nasze spowolnienie, skoro
stanął cały świat?
Przecież "biegnij!" było bardzo, bardzo złe. Tamte
spory, farmazony - kiedy przeciw bratu stawał brat, a
oliwy wciąż do ognia tak znienacka wlewał swat, to jak
mogło dobrze być, skoro potajemnie gdzieś robotę
wykonywał non stop kat.

Iris&-ku-sorry bardzo,
nie ta pora, nie ten wzrok;)

Mario Sikorska
Iris$-ku,
dziękuję bardzo
za odwiedziny i komentarze.
Miło Was widzieć.
Życzę dobrej, spokojnej nocy,
zdrowia dużo.
Pozdrawiam serdecznie:))

Smutno dobrze że jest nadzieja...
Pozdrawiam cieplutko Gabi:)

wierzę, że nadejdzie dobry dzień dla mnie i dla
wszystkich
pozdrawiam:)