Spóźniona miłość część trzynasta

Zimne światło księżyca odbijało się
w ciemnej tafli wody, tak gładkiej,
że widać było dwa księżyce
bliźniaczo podobne, jeden na niebie
drugi na morzu.

W ich niewielkim pokoju, na wiklinowym stole
przykrytym delikatnym koronkowym obrusem,
stała paląca się pachnąca jaśminowo świeca
tuż obok, dwa na wysokich nóżkach kieliszki.

Ona,
z zaróżowionymi od słońca policzkami,
błyszczącymi oczami,
niedbale odgarniała co chwilę niesforne loki wymykające się z koka.

Wyglądała promiennie i radośnie.
Słuchała go uważnie z rozchylonymi ustami,
całkowicie nim oczarowana.
Co jakiś czas zanurzali usta w perlistym płynie, delektując się każdą kroplą.

Przez moment, gdy ich palce się zetknęły,
przeniknął ją zmysłowy prąd.
W nim,
pożądanie buchnęło gwałtownym płomieniem,
całym sobą jej pragnął.

Ich miłość, niczym każda nitka z osobna
mogła być cienka i wątła, lecz razem
tworzyły mocny splot.

Cdn.
Tessa50

Tylko miłość jest siła, która może
złagodzić ból świata - Maria Konopnicka.

Euglen Doga - Waltz of Love.¨¨˜"°º★¸.•´★¸.•*´¨)

autor

Tessa50

Napisany: 2020-07-23 Dodano: 2021-07-23 11:29:22

Ten wiersz przeczytano 1455 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie