Sprawa dla zawodowca!

Dla wszystkich wielbicieli moich wypraw i wierszy ;) pozdrawiam wraz z Łapą

Zaczęło się to w sposób dziwny, jak zawsze bo kiedy odpoczywałem już drugi dzień w Kenii bez żadnej misji leżąc na leżaku i polerując swój łuk. W Nairobi było cicho i spokojnie. Kiedy to właśnie przed moją przyczepę kempingową zajechał wojskowy jeep i wysiadł z niego sam umundurowany murzyn, lecz po insygniach poznałem, że to generał. Jakiś nowy, bo Łapa leżąca spokojnie w cieniu pod baobabem zawarczała niespokojnie i w trzech susach skoczyła na generała powalając go na ziemię.
Jak się okazało nowy generał sił owego kraju o mało się nie popłakał ze strachu, gdy dzielna jaguarzyca przygniotła go łapami do spalonej słońcem ziemi z potężnym rykiem.
Mundurowy oznajmił, że przysłali go koledzy na wyższych stanowiskach, aby mnie poprosił o pomoc w sprawie nie cierpiącej zwłoki. Mianowicie w trzypiętrowym domu na uboczu miasta zabunkrowali się islamscy terroryści i żądają by w ciągu 12-stu godzin cała Kenia zaatakowała z nimi USA i Polskę, jeśli tego nie zrobią to wysadzą cale miasto i pół kontynentu potem. – Mówcie co chcecie ale to naprawdę robota dla zawodowców w stylu Strażnik Texas-u i James Bond do spółki z Rambo.
Ale trudno, bierze się każdą misję - zwłaszcza w kryzysie.
Generał na końcu wspomniał mi, że mają zakładników, a konkretnie zakładniczki. Dopiero gdy go nacisnąłem to się przyznał, że chodzi o jego córki. Gość wygląda na góra cztery dychy a mówi, że jego córki są przed trzydziestką. Mało tego ich matką jest Polka.
Natychmiast zabrałem się do sprawy jak zawodowiec zabierając torbę z medykamentami, zakładając Łapie jej złotą obrożę i zabierając łuk i kołczan.
Helikopterem zostałem zabrany najpierw do bazy, następnie helikopter zawisł nad domem - był bardzo cichy, bo najnowszej generacji. Zostałem opuszczony na linie jak komandos lądując bezszelestnie na dachu. Dzielna Łapa wyskoczyła z helikoptera, który był ponad 30-dzieści metrów nad ziemią i wylądowała zgrabnym kocim susem obok mnie. Nie ma co się martwić, przecież jaguar jak wszystkie koty spada na cztery łapy.
Zakradłem się na niższe piętro i zrazu zobaczyłem uzbrojony i zamaskowany magiczny oddział Zenka Taliba. Napiąłem łuk i wystrzeliłem szybciej od oka, chyba ze strachu przyszło mi to tak szybko - jednemu przeszyło łydkę i upadł. Ja przylgnąłem do ziemi i poczekałem na chwilę kiedy będą mieli rozproszoną uwagę. Nastąpiła.
Kucając wystrzeliłem jedną strzałę celując w kolano drugiego Taliba. To naprawdę sprawa dla zawodowca. - Kolano się rozprysło od wzmocnionego grotu bełtu.
Jeden mnie przyuważył i zamiast strzelić podbieg w moim kierunku aby się upewnić. - Cymbał jeden, nie wiedział, że zmierza prosto w paszczę jaguarzycy Łapy. Łapa sprawnym i wyuczonym skokiem złamała mu kark lądując na nim.
Jego kompan, nim zdążyłem w niego wystrzelić posłał serię z broni maszynowej prosto we mnie. Kule poorały mój brzuch...
Upadłem, ale mina taliba była warta miliony kiedy korzystając z okazji, że talib się śmieję ja powstałem. Zrywając z siebie wzmocnioną kamizelkę kuloodporną i glocka, którego miałem w bucie posyłając mu dwie kule w klejnoty.
To dopiero połowa sukcesu, trzeba teraz rozbroić mechanizm mający wysadzić Nairobię i pół czarnego kontynentu. Zakładniczki młode mulatki w szarych topach były przywiązane do mechanizmu.
- Co oni sobie myślą, że ja jestem jakiś McGeiwer lub Herkules? - mruknąłem wściekle.
Spocony ze strachu, a nawet chyba gorzej, myślałem, ostrożnie podszedłszy do wielkiej torpedo podobnego ładunku zabrałem się za oględziny całego mechanizmu i czasomierza pokazującego dwie minuty. To naprawdę sprawa dla zawodowca...
Udało się po minucie wojskowym nożem otworzyć wieko mechanizmu. Następnie, spoglądając nerwowo na zegar i licząc razem z nim, nie mając pojęcia jak rozbroić taki wielki ładunek. Musiałem podjąć decyzję i to zaraz, który kabelek przeciąć. Zaryzykowałem przecinając ten w kolorze nadziei i...
Odliczanie stanęło na 00.01. Odwiązałem dziewczyny które, sprawdziły Taliba leżącego z przestrzelonymi klejnotami. Lewo się kmiotek uratował przed wykrwawieniem, tak mówił potem lekarz wojskowy, który wraz z ekipą ratowniczą i wojskiem wpadli jak na misję - pff... chyba posprzątać.
- Jest pan prawdziwym zawodowcem - powiedział sierżant z uśmiechem ściskając mnie za ramię. Łapa spojrzała krzywo na niego jakby rozumiała.
- Ona też - dodał szybko.
(śmiech).
W jednej chwili sceneria się zmieniła, byłem w domu na fotelu i patrzyłem w ekran telewizora na program Eli Jaworowicz Sprawa dla reportera. Zgasiłem odbiornik i pobiegłem jak szalony do komputera by wiecie co zrobić.
Dziękuję za lekturę, zostawcie po sobie głosik i komentarz bo to dla mnie motywacja by pisać dalej i lepiej.

"NIE REZYGNUJCIE Z MARZEŃ
to, że coś nie dzieje się właśnie teraz,
wcale nie znaczy, że już nigdy nie nastąpi".

Pozdrawiam was serdecznie ;)

Tomek

All rights reserved

Dziękuję za to, że jesteście i czytacie moje relacje z wypraw. Dziękuję za każdy komentarz, każdy głos i każdą uwagę i cenną radę ;) pozdrawiam serdecznie.

autor

sarevok

Napisany: 2017-09-12 Dodano: 2017-09-12 14:13:41

Ten wiersz przeczytano 1277 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie