Sprawiedliwy

człowiek a zło tego świata

Magnetyczna aura oczu
wpatrzonych w mrok.
Zimniejsza od lodu,
czarniejsza niż śmierć.

Pulsująca w żyłach rtęć,
oddech gęstszy niźli dym.
Na ramionach ciężar,
ręce splamione krwią.

Pływa w morzu rozpaczy sierot,
zasypia w oceanie łez dzieci.
Błąka się w lesie zbrodniarzy,
szuka ukrytych grobów ofiar.

Widzi odcienie czerni,
moc czerpie z gniewu.
Mieczem sprawiedliwości
zadaje rany sercu.

Odarty z człowieczeństwa,
żądny zemsty twór,
czy przygnieciony krzyżem,
nieszczęśliwy człowiek?

autor

Ewa27

Dodano: 2012-10-26 22:01:02

Ten wiersz przeczytano 584 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie