Środa

Po lekkim retuszu. (16:00)

Pewien jegomość, nie wiem dziś skąd,
gdy nos swój wścibiał, wszędzie czuł swąd.
Swąd spalenizny. Każdy to przyzna,
kobieta - częściej, rzadziej - mężczyzna,

Iż, jak porządnie swój parol zagnie,
to śmierdzieć będzie, jak torf na bagnie.
Ale rzeczony, już - na początku,
trzyma się nieco innego wątku.

Bo trzeba wiedzieć, a i wypada,
że kiedy wchodzisz w progi sąsiada.
To w dobrym tonie, spytać o zdrowie,
chwilkę poczekać, aż nam odpowie.

A nie od razu - ru - w saradele,
jak jakie bydle, albo też ciele.
Które - jak mówią dzieła Darwina,
myli koryto, z tym - gdzie uryna.

Lecz to dygresja, bo sedno sprawy,
jeszcze w zanadrzu, nie widzi ławy.
Choć w porzekadle, wszyscy je znacie,
"kawę na ławę wykładaj bracie".

Zaraz wyłożę, czekajcie proszę,
bo warta więcej niźli trzy grosze.
Może nie więcej, lecz pal to licho,
uwaga kładę, bądźcie więc cicho.

Otóż ta kawa choć nie rozlana,
często mnie rzuca aż na kolana.
Wróżąc mi z fusów - takowy temat:
"pisz tak jak każą, a tu - masz schemat".

Tyle, że schemat, szablonem zwany,
jest - ordynarnie - w ścieku maczany.
W wyniku tego, jak i przymierza,
sztampę - odrzucam, gdyż jest nieświeża.




excudit
lonsdaleit

00:21 Czwartek, 26 stycznia 2012 - ...

autor

lonsdaleit

Dodano: 2012-01-26 00:21:33

Ten wiersz przeczytano 4308 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie