W stadzie

Kiedy nie mówisz mi dobranoc,
stado baranów na suficie
cierpliwie czeka poza bramą,
by w sen je wpuścić, a więc liczę;

sto sześćdziesiąty piąty, szósty
(zegar wybija wpół do czwartej)
chyba nie zdążę, zaraz usnę.
Ostatnie leżą niczym martwe.

Coraz ciemniejsze, całkiem czarne
- te przepadają w gęstej ciszy,
a inne beczą, patrzą na mnie.

Śpij dobrze, kiedyś je usłyszysz.



Zosiak

autor

Zosiak

Napisany: 2011-09-13 Dodano: 2014-01-13 10:29:46

Ten wiersz przeczytano 3759 razy

Oddanych głosów: 72

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie