Stare Kajdany

Królewsko sina miedź,
Zniewolona podczas szkarłatnej burzy snów,
Opina skrwawione dłonie,
I stapia z ziemią stopy marzeń.


Czemóż, to skrwawionoręki ma trwać?
Czemóż, to służy?
Czemu, czemu milczysz?


Nadejdzie na wpół lodowaty zmierzch,
Kiedy wysoki tron twój,
W ostrza skał upadnie...


Liczba wyzwolenia pośród dawnej nocy gwiazd padnie,
A krzyk śmierci porannej,
A oddech upadku kajdan,
Rozlegnie się po sennej wieczności...

autor

Ivona

Napisany: 2006-04-09 Dodano: 2006-10-17 14:21:40

Ten wiersz przeczytano 552 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie