Starość
jak kruche życie
gdy na złamanie karku
biegniesz w nieznane
bez chwili wytchnienia
jak małe serce
w dłoni podajesz
staremu człowiekowi
potykając się o milczenie
udajesz
kłamiesz
obliczasz
dni pozostałe...
do zakończenia
autor
Dunia
Dodano: 2008-05-14 18:25:01
Ten wiersz przeczytano 424 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
wszystko ujete jak ulał...każdy z nas pewnie nie chce
tej starości:).Pięknie opisane.
Zostawiam plus i pozdrawiam:_)
Te małe serce.. które mieści czułość całego świata..
nie winno kłamać, udawać.. serce zawsze powinno
tylko miłość oddawać.. bardzo smutny wiersz..
bardzo dobry wiersz dający do myślenia... Brawo!
Świetnie to ujęte...