Statek
Na młodej piersi tatuaż zmarszczek,
lustro odbija kogoś w tej szybie.
Łzy dekorują blizny wyblakłe,
to już nie boli, gdy się tak stygnie.
Palto istnienia na wymiar szyte,
dziełem rąk mistrza jest, nie przypadku.
Dałeś mi je z ufnością pewnie,
że mnie rozpozna ktoś na tym statku.
Komentarze (12)
Niewiele białych wierszy do mnie przemawia, ale mimo
tego uważam że najlepiej wychodzą Ci te z rymami.
Krótki i niesamowicie wymowny tekst.
I ten wiersz mi się podoba i wszystkie poprzednie, bez
wyjątku...
Pięknie piszesz...
Dzięki Bogu ze piszesz ładnie, bo nie napisałabym ani
słowa.Statek- symbol upływajacego życia. Blizny i
tatuaże, doswiadczenia i poszukiwanie. Człowiek do
końca pielęgnuje w sobie młodą duszęi co jest ważne,
zawsze poszukuje miłości.Odbicie w szybie jest próbą
przeniknięcia, może zrozumienia samego siebie. To
zaproszenie do podróży. Bardzo wymowny wiersz.
Gratulacje.
bardzo piękny wiersz, a statek z niego skojarzył mi
się z łodzią Charona, bo po śmierci czeka nas
najmocniejsza Miłość
Jak pięknie ujęte wszystko w słowach :) Pozdrawiam +++
dziękuję za komentarz, pozdrawiam serdecznie
Idealne metafory na statku życia
Palto istnienia na wymiar szyte...+
Piękne metafory...
Tak, kiedyś przyjdzie dopłynąć do brzegu.
Pozdrawiam.
W podróży przez życie każdy jest sam! Pozdrawiam!
pięknie o przemijaniu pozdrawiam i dzięki za komcie
pięknie o przemijaniu pozdrawiam i dzięki za komcie