Strach przed nadzieją

Ja kocham życie i boję się śmierci
Uciekam przed nią, wykreślam z pamięci
Ty jej wciąż pragniesz i czekasz aż przyjdzie
W swej czarnej szacie i ulży twej krzywdzie

Ja pragnę żyć wiecznie i wiecznie być młodym
Wciąż z czasem i śmiercią wygrywać zawody
Ty chcesz na zawsze już zamknąć swe oczy
I z podium życia w nicość zeskoczyć

Ja chcę miłości tak trwałej jak ziemia
I ciągle chcę wierzyć że się nie zmienia
Ty chcąc miłości w nie mniejszym stopniu
Wypalasz nadzieję we wspomnień ogniu

Ja tworzę obrazy moich przemyśleń
Malutkie znaki uczuć mych istnień
Ty konstruujesz kolosy złości
Miażdżące z łatwością obrazki miłości

Ja w sobie noszę pierwiastek szczęścia
Który ujawniam we wszystkich wierszach
Ty w sobie nosisz serce zmęczone
Które pierwiastka jest pozbawione

Ja z twego serca dobywam natchnienia
Odczuwam jak swoje twoje cierpienia
Ty w swoim sercu życie odrzucasz
…Nie możesz umrzeć bo żyć nauczasz

autor

Ikar

Napisany: 2003-11-20 Dodano: 2004-08-13 21:00:07

Ten wiersz przeczytano 386 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie