W stronę słońca...

Szczęscie którego szukałam...

W stronę słońca,
Drogą która wiedzie bez końca.
Coraz bliżej i bliżej,
Coraz wyżej i wyżej.
By dotknąć szczęścia złotych promyków,
I pozbyć się z duszy głośnych krzyków.
Siedzieć na kolorowej tęczy...
A przede mną cały świat klęczy.
Słońce rozświetla mi życie...
Wtedy gdzieś w kącie pozostawię ukrycie.
Nigdy nie zaznać nieszczęścia już.
I nie przeżyć już złowieszczych burz.
Wyżej i coraz bliżej,dotykam słońca złotego...
Cieszę sie bardzo z tego szczęścia w niebie ukrytego...

autor

myszQa

Napisany: 2005-06-29 Dodano: 2005-06-29 01:56:09

Ten wiersz przeczytano 635 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie