w strzępach
Z cyklu- (bez)senne refleksje
układam strzępki nocy
w twoich dłoniach
może tyle wystarczy
byś pamiętał
gwiaździste niebo
gdy wrzesień przywoływał
zapachy miłości
której było nam dane
posmakować
koniuszkiem języka
a potem samotna zima
i długie noce z chłodem
pod puchową pierzyną
aż oczy straciły blask
Komentarze (54)
Wiersz opisuje chwile spędzone w miłości, których
pamięć zaczyna się rozwiewać pod wpływem samotnej zimy
i długich nocy. Wyraża subtelność i melancholię
przełomu między wspomnieniami a samotnością. Znakomita
forma wiersza.
(+)
Dziękuję :)
Piękny wiersz.
Sotek
To prawda, takie miłości zostają na zawsze w sercu i
pamięci. A ten smutek... Może to bardziej nostalgia,
tęsknota za tym, co już nie wróci...
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie :)
Bez względu na to jak los się potoczy,
nawet miniona miłość pozostaje w pamięci na zawsze.
Z pewnością wiele razy przywoła wspomnienia chwil, na
które w obecnym czasie patrzy się z innej perspektywy.
Szkoda tylko, że owe wspomnienie często pisane jest
smutkiem w towarzystwie samotności.
Pozdrawiam z upodobaniem do wiersza
Marek
Dziękuję i pozdrawiam :)
Pięknie i zarazem smutno...
Pozdrawiam serdecznie :)+
beano
Pan Bodek
BARDZO Wam dziękuję za odwiedziny, pozdrawiam
serdecznie :)
Kolejna piekna melancholia. /+/
Milosc smakowana koniuszkiem jezyka nie daje pelni
odczuc. Wymowne wersy.
Pozdrawiam serdecznie. :)
Śliczności
W dloniach caly swiat mozna schowac
By w sercu czuc
Tak jak twoje wersy
:)
Renata Sz-Z
promienSlonca
Halszka M
Bardzo Wam dziękuję za czytanie i miłe komentarze :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Smutny, piękny i wzruszający wiersz.
Pozdrawiam Cię serdecznie Sisy:)
Pięknie i Lirycznie!
Pozdrawiam Sisy.:)
Smutno i tęskno gdy nastają długie, zimowe
wieczory...ale przecież po nich muszą przyjść te
słoneczne dni i rozgwieżdżone noce...niech dodadzą
Twoim oczom nowego blasku :) Pozdrawiam ciepło :)
Bardzo dziękuję wszystkim Gościom za czytanie i
komentarze :)
Pozdrawiam serdecznie :)