Sumienie (nie)czyste?
"Sumienie jest zegarem, który chodzi zawsze dobrze. Tylko my czasem chodzimy źle" - Kastner Erich
Tam, gdzie wiatr plątał warkocze moje
rozkwitał ogród uśmiechów matki,
w szczęśliwych lasach jej oczu jeziora
strzegły dziecka krainy beztroskiej.
Chwiejny most budowałam, by po nim
odjeżdżać w marzeń rwącym zaprzęgu.
Chcę zawrócić, świat piękna dogonić
gdzie żyłam, a już nigdy nie będę.
Jak wszystkie ptaki dorosłą porą
czujnie krążyłam nad nowym gniazdem.
Wspomnienia domu jak magnes ciągną,
ale już bliskich twarzy w nim nie ma.
Czas skradł warkocze i srebro loków
czekających córki z dumnym czołem.
Za rzadko byłam nie myśląc o tym,
że odejść może... przecież kochałam.
autor
Biala dama
Dodano: 2008-11-15 00:02:15
Ten wiersz przeczytano 1049 razy
Oddanych głosów: 29
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
z wiersza tchnie ogromną tęsknotą za przeszłością,
zmusza do refleksji
Bardzo nostalgicznie o dzieciństwie,moim zdaniem masz
czyste sumienie.
wiersz jak i reszta- kunszt i majstersztyk. a czas nie
tylko warkocze zabiera....+
Bez wątpliwości chętnie piszę, że jest to bardzo ładny
wiersz i wykonany starannie. Jest rytmiczny i
uczuciowy, takie lubię.
Taki prządek świata, opuszczamy gniazda, budujemy
własne, lecz to rodzinne zawsze jest ostoją gdzie
wracamy, czasami za późno. Wiersz pełen ciepła,
zadumy, przemawia do mnie.
Nigdy sie nie usprawiedliwiaj! :-)
Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą... i te
wyrzuty sumienia stale nam towarzyszą, gdy już kogoś z
naszego grona brakuje. Ładny wiersz.
Bardzo ciekawy utwór, zmusza do refleksji nad własnym
życiem.
wiersz ,który mnie osobiście wzrusza klimatem
...zawartą w nim prawdą
Wyrzuty sumienia - to świadectwo człowieczeństwa, to
jeszcze coś, co zabija beztroskę i radość, ale to coś
, co nas uszlachetnia, to coś niezrozumiałego nawet
dla kogoś wobec kogo mamy te wyrzuty sumienia, wyrzuty
sumienia - to chorobowy objaw zdrowego mózgu.
huncwocie, nie na 1 litopada, takie myśli powracają
stale...to jednak wyrzuty sumienia, że za mało jej
czasu poświęcałam, a teraz za późno...
Wiersz na 1 listopada. Dobrze, bardzo dobrze opisałaś.
Nie wiem czy sumienie właściwie się w to wplątało ale
z pewnością wiersz zmusza do zadumy. Co uczyniłem. :)
Nie dopatrzylem sie regularnych rymów ale wiersz
podobal mi się ze wzgledu na swoją treść.
Z przyjemnościa przeczytałam ten wiersz. Oby bylo
wiecej tak dobrze napisanych.
I znów piękne metafory tworzące przyjemność czytania.