Świat cały zachłysnął się...

Ech... dla pewnych osób na pisze-wiersze.pl/forum...

Idę - po mokrym asfalcie niecnoty,
Ludzkiej, i idę dalej i w dal;
Idę po życiu, wśród życia słoty
Idę, by zmienić uśmiech swój w żal.

Droga jest prosta, usłana kwiatem
Prawdy – choć ciernie ma ta roślina.
Płacze me serce, gdy idę latem,
Płacze, gdy wokół sroga jest zima.

Spotykam braci na swojej drodze.
Tych samobójców, frajerów, miłych,
Spotykam wiernych, tych, którym szkodzę,
Silnych i tych, co nie mają siły.

Spotykam walkę, kłamstwo, nienawiść,
Ludzi chełpiących się swą głupotą;
Tych co mnie chwalą, a innych zawiść
Prowadzi na dół i prosto w błoto.

Mam wiarę, lecz czy wiara ta starczy
Mi, czy też moim braciom w niedoli?
Czy będzie jako synonim tarczy
Trwać niezależnie przy mojej woli?

Oto przesłanie – dla głupców, którzy
Myślą, żem płytki, ignorant, drań.
Niech was dziś wasza duma odurzy -
- niech wasze skargi nie znajdą zdań.

Zniknęło życie. Świat się rozpada.
Przez ludzi – nienawiść ludzką się stanie.
Mi przecie tylko – głos gdzieś przepada,
Gdy się świat cały zachłysnął trwaniem...

autor

Silvus

Napisany: 2008-07-27 Dodano: 2008-07-27 01:52:04

Ten wiersz przeczytano 689 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie