Świat, który przeminął

Dziękuję Halinko, jeszcze raz, i za zrealizowanie
mojego wielkanocnego marzenia, pozdrawiam, życzę
spokojnych Świąt Zmartwychwstania Chrystusa.

Bogumile... marzenia się soełniają... ja oglądając w
piątek w tv Drogę krzyżową z Watykanu, usiadłam w
nocy, i tak jakoś poszło.
Życzę i Tobie tego... wenę i chęci już masz, reszta
pójdzie ok.
Miłego świętowania, Halina

Tak, o te dwa obwody m.in. chodziło Marku w tym
wierszu, najpierw próbowano przerobić ich na
komunistów, a jak się to nie udało, to wszystkich
wymordowano albo wywieziono. Pozdrawiam.

Dzięki Mario za poradę, pozdrawiam, życzę miłych
Świąt.

Tak, likwidacja Polaków, głównie z Marchlewszczyzny i
Dzieżyńszczyzny była to pierwsza zbrodnia ludobójstwa
jeszcze przed początkiem II WŚ. Robiono to po cichu i
w nocy i wywożono nie wiadomo dokąd, podobnie jak po
wrześniu '39 po wschodniej stronie Bugu. Historie
piszą zwycięzcy, a Stalin wojnę wygrał, więc grzechy
mu odpuszczono.
Obie wersje dobre.
Pozdrawiam

W moim odbiorze obie płyną dobrze, a przypadek
dziadka JoViS nie był odosobniony. Też słyszałam
wiele podobnych cudów, więc uważam, że zawsze i
wszystko jest w mocy Przedwiecznego.

Bogumił.

Znałam osobiście pewnego pana. To był ojciec mojej
koleżanki ze szkoły podstawowej.
Gdy wrócił z Syberii, nic się nie odzywał, wszyscy
sądzili, że stracił głos. Była bardzo wychudzony, w
łachmanach, co wisiały na nim, jak na drągu.
Nie mówił jak tam było, milczał, aż do roku, gdy
Polska była wolna. Po 1989 roku udzielił wywiadu dla
Wieści, które się ukazują w mojej wsi.
Pozdrawiam.

Bogumił którąkolwiek wersję podasz będzie
dobra...myślę że powinieneś skłonić się bardziej do
drugiej z mojego punktu widzenia...ale to tylko mój
punkt widzenia

Powrót mojego dziadka do Polski był cudem...wbrew
wszystkiemu...
dziadek zachorował na zapalenie płuc i był tam lekarz
Niemiec...widzisz ironię losu? Ten Niemiec ocalił
dziadka bo włożył jego nieprzytomnego do trumny która
była wysłana z powrotem zamiast jednego dystyngowanego
Niemca który tam pracował też ale zmarł...i zamiast
jego trupa w trumnie pojechał dziadek...po drodze
opiekowali się dziadkiem obcy ludzie i podtrzymywali
go przy życiu...nie wiem dokładnie jak to było, ale
dziadek przeżył tą wielomiesięczną podróż do domu...i
dlatego śmiem twierdzić, że to był cud...znam wiele
szczegółów tej historii ale za dużo tu pisać...to jest
temat na powieść...a ja pisze tylko rymowanki :)

JoVISkA to straszne co piszesz, myślałem, że takie
wspomnienia należą już do przeszłości. Żeby ich było
jak najmniej w Rosji stosowano metodę wykańczania
całych rodzin, żeby nie zostawiać świadków. Dzieci
oddawano do domów dziecka przypominających niemieckie
kacety i wynaradawiano, czyniąc z nich radzieckich
bandziorów. Sieroty, zdane na łaskę i niełaskę zbirów
bez żadnych zasad moralnych.

Po Twoim i Enigmatycznej wpisie nadal nie wiem, którą
wersję wybrać do publikacji przy artykule prasowym.
Chyba zdam się na decyzje redaktorów pisma.
Dziękuję Wam obojgu za ocenę i wypowiedzenie się na
temat tych wersji. Pozdrawiam, życzę Wesołych Świąt
raz jeszcze.

ale powiem coś pozytywnego...mój dziadek nie do końca
się poddał i rozpamiętywał koszmar przeżyty, bo po
powrocie do Polski pracował przy odbudowaniu mostu
Grunwaldzkiego we Wrocławiu i był bardzo zaangażowany
w odbudowę nowej Polski...:)

Dla mnie obie są świetne i bardzo biją po
garach...masz rację, że znam z opowiadań dziadka tak
dużo, że jako mała dziewczynka nie ogarniałam tego
rozumem...mój dziadek już nie żyje jego życie po
powrocie było pasmem cierpienia i rozpamiętywania oraz
nienawiści do sowietów...jego psychika była zgięta do
bólu...moja babcia opowiadała, że jak wrócił zimą do
domu i zrzucił z siebie sweter na podwórku na śnieg,
to ten sweter się poruszał tyle było wesz...a dziadek
chociaż miał 180 wzrostu to ważył 48 kg i nie mógł
jeść normalnych posiłków, był karmiony kaszką dla
niemowląt...dużo by opowiadać...ale moi dziadkowie
swoje dramaty przeżyli...znowu się wzruszyłam...ale
już dosyć rozpamiętywania... Święta przed nami i
trzeba się radować...:)

Może napiszę tak
Druga wersja dlatego podoba mi się bardziej, bo jest
Ojczyzna (patriotyzm) i Bóg . Brzmi bardziej
melodyjnie i z mocnym akcentem.

W drugiej też te wersy są przejmujące, wyraziste i
dobitne...
"Krwią spisany testament,
Jak requiem dla narodu".

Pozdrawiam.

Enigmatyczna, dzięki za komentarz i wyrażenie swojego
zdania na ten temat. Dzięki również, że wypowiedziałaś
się na temat wersji. Mi osobiście bardziej podoba się
pierwsza, muszę się zdecydować, którą dodać do tekstu
"Operacja polska NKWD". Dzięki za opinię, pozdrawiam i
życzę radosnych Świąt Wielkiej Nocy.

Angel Boy, również serdeczne życzenia dużo radości
zmartwychwstałego Chrystusa.