Świat współczesny
Świecie współczesny, świecie szalony
Co pędzisz naprzód, wciąż niespełniony.
Łudzisz mnie blaskiem i błyskotkami,
zabawą, śmiechem i rozrywkami.
To wszystko ma być życia spełnieniem,
cokolwiek zechcę, w czyn w mig zamienię.
To jest to szczęście ,pełnia żywota,
a co jest dalej ? Pyta idiota.
Wciąż przekonujesz, że najważniejsze,
bym dziś dostała co tylko zechcę.
Rozciąga sieci,sprytny plan jego.
A kto to taki? Pan wszego złego.
Już sięga ręką po twoje życie,
cicho chichocze, bawi się skrycie.
Twoja porażka - to jego chwała,
twoje upadki - świetna zabawa.
Miotasz się w matni, bo to co było,
co przyciągnęło, co cię zwabiło,
Dziś, okazuje się nic nie warte.
Masz w duszy pustkę,serce rozdarte.
Komentarze (33)
powoli budujmy
Bardzo ładny wiersz! Pozdrawiam!
Ciekawie poprowadzona myśl.Wiersz bardzo
ładny.Pozdrawiam.
Mądra refleksja.
Pozdrawiam :-)
Odnalezienie harmonii wymaga wiele wysiłku.
Pozdrawiam. Pięknie!
Co racja to racja.
Pozdrawiam:)
Dobry wiersz, to prawda, że ten współczesny świat
czasem nas potrafi zmamić niedobrymi wartościami.
Pozdrawiam serdecznie Elizo.
Takie różne oblicza ma świat współczesny
Bardzo mądre słowa...
Podoba mi się twoja refleksja,życie nasze to jedna
gonitwa pokusa.
Jak zawsze dobry wiersz.
Pozdrawiam:)
:) Msz teraz jest lepiej.
Pięknie dziękuję wszystkim za odwiedziny, a
szczególnie za bezcenne wskazówki Krzemance,Nureczce i
P. Celince (proszę podpowiedzieć gdzie te rytmy do
poprawy).Miłego niedzielnego popołudnia.
Piękne wyłożenie swojej ideologii.
Zgadzam się, że świat wydaje się coraz bardziej
powierzchowny, konsumpcyjny, a w głębsze uczucia są
traktowane jak coś wstydliwego. Do czego to prowadzi?
Do wiecznego niezadowolenia i pędu po więcej. Tak?
Podoba.
ciekawa refleksja ale trzeba ją wyrównać bo traci
rytm.