A świat za rogiem zanika...

W lazurze twych oczu tonę z miłości...

Rozkochać gorąco Twe palce zbłąkane
I tulić w ramionach przez wieki
W bajecznym amoku
Bez ludzi bez tłoku
Przemierzać przez krew Twą jak rzeki

Już noca okrytą księżyca powieki
Zerkają aż rzęsa się stroszy
A my rozbudzeni
Splątani w przestrzeni
Toniemy w ekstazie rozkoszy

Wnet zmysły zadrgały jak struna płonąca
I fale ciała kołyszą
Z przystani pragnienia
Konamy z spełnienia
I tylko anioły nas słyszą

Przytulasz się do mnie i szepczesz do ucha
Twa dusza we śnie już umyka
I śni Ci się sad
Otula nas wiatr
A świat za rogiem zanika...

Kamilkowi...

autor

smoling

Napisany: 2005-07-13 Dodano: 2005-07-14 17:14:48

Ten wiersz przeczytano 594 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabiczny Klimat Ciepły Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie