światek

Światek połamanych wierszy, słów niedokończonych
Światek połamanych przyjaciół, dni niewykonanych
Światek pogody co nie do końca dobrze napisana
Światek myśli chorych dla nikogo nie poznanych

Taki światek, mały ułamek, kawałek wieczności
A jednak najlepszy ze wszystkich, bo nie cudzy
Światek komputera wiecznie włączonego
Światek tych co wiecznie są drudzy

Światek szans przegranych na odpustowej loterii
Światek pustych uśmiechów i łez do pokazania
Światek z nienawiścią w kącie i żalem za rogiem
Światek z człowiekiem tak trudnym do pokochania

Światek lasów, rzek i jezior wyschniętych
Światek szczytów górskich nigdy nie zdobytych
Światek morza co nie szumi, tylko milczy
Światek co nie wie dla kogo zaszczyty

Taki mały światek, nic nadzwyczajnego
Nikt w nim mieszkać na stałe nie pragnie
bo droga do niego zarosła wspomnieniami
Tylko serce głupiutkie powoli go sobie kradnie

Światek chorego człowieka, co do wymiany
Rozumem dawno sie już nie rozumował
Światek nie na pokaz tobie, im, oraz wam,
Światek którym sobie w duszy schował

wiekszość ma swój świat w którym inni mogą co najwyżej się gościc.

autor

Edip

Dodano: 2007-02-06 21:28:33

Ten wiersz przeczytano 604 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie