swiatlosc wiekuista

W menancholijnym kroku przemiezam
wydeptana przez czas sciezke

Mijam brame ktora od wieku
ma ten sam rdzawy kolor
przetrwania

Zza drzewa gdzie w czerwcowe dni kiedys
bialy bez zrywalam wylania sie dom
z czerwonej cegy

Na schodach przeciaga sie leniwie kot
A w dali slusze zblizajace sie tak bardzo znane mi szczekanie psa

Przybiegl sie przywitac....
Mimo uplywu lat jego oczy wciaz maja ta sama iskierke
gotowosci do figli

Moja reka wedruje na zelazna klamke
ktora jest wciaz ciepla od dotyku rak

W koncie stoi drewniana szafa
jako dziecko myslam ze jest zaczarowana
Byla tez dla mnie obronca
przed potworami gdy zostawalm sama w domu

Otwieram duze biale drzwi
i wchodze do kuchni

Moj wzrok zatrzymuje sie na pustym lozku
Brazowy stary tapczan z wygrawerowanymi niedbale kwitami
Dzis chyba maja dla mnie wieksze znaczenie
Bo podkreslaja jej nieobecnosc

Pamietam kazda noc spedzona
w jej drzaczych rekach
kazda ryse jej twarzy
kazda zmarszczke na czole
kazdy pocalunek i kazdze " dobranoc"
kazda jej dlon na mojej skroni

Dzis rozumiem juz co to znaczy smierc...a przynajemniej tak mi sie wydaje
lecz wciaz szukam jej siwych wlosow wsrod tlomow
Jej ubrudzonego weglem fartucha
I zapachu cieplego mleka
ktory przychodzil razem z Nia
I odszedl rok temu

Snij slodko
otulona wiecznosci plaszczem

autor

00_agus

Napisany: 2004-11-06 Dodano: 2004-11-07 17:01:57

Ten wiersz przeczytano 615 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie