ŚWIATOBÓJCY
Był sobie ludzki świat
stworki kwiatki motylki
siostrzyczka i brat
pędzące hen chwilki
był sobie tysiąc lat
a potem jeszcze drugi
wśród wojen złości zdrad
możności i posługi
był sobie taki świat
i na tym świecie człowiek
obrażał gwałcił kradł
napisał wiersz i powieść
namalował miłość i wiarę
zaśpiewał psalm Panu swemu
składał czystości ofiarę
lecz świat już żyć dłużej nie mógł
porwano ludziom serce zdradziecko
..................
ZABILI WŁASNE DZIECKO
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.