święta

Dziś nie oczekuję komentarzy, ani punktów, bo po co. Przecież wszystko da się wytłumaczyć tak by poczuć czyste sumienie. Wystarczy przeczytać:))

Robi się zimno. Zapewne grudzień
błoto w głaz będzie starał się spętać.
Zapala adwent świece co tydzień.
Niesie wieść gminna, już idą święta.

Lampion roratni ciemność rozświetla,
choinka czeka by ją odziewać.
Na kolędników gruba basetla
wygląda, pragnąc Dzieciątku śpiewać.

A ty, dlaczego się w kółko krzątasz?
Nie wiesz czy sprzątać, czy coś kupować.
Narodzin Pana już nie uświęcisz,
bo przecież nie masz czego świętować.

Po co na koncie masz robić manko?
Niech tam świętują tępi katole.
Na co ci obrus, na co ci sianko
i rząd dwunastu potraw na stole?

Porzuć skrupuły, porzuć wspomnienia,
zanim się z magią świąt znowu zderzysz.
Niechaj nie robią z ciebie jelenia
wszak powiedziałeś, w Boga wierzysz.

Prezenty możesz rozdać już w maju.
W końcu to przecież umowna sprawa.
Cieplutko wtedy jest niczym w raju.
oraz dostępna wiosenna strawa.

Grilla rozpalisz, Zenka posłuchasz.
Coś tam zamruczysz smętnie pod nosem
i żeby było zgodnie z tradycją,
smacznym przełamiesz się kabanosem.

W grudniu świętują tylko cynicy
ty na Bermudy pomkniesz fregatą,
albo porządek zrobisz w piwnicy.
Wszak przecież jesteś już apostatą.

Na bok opłatek, kościół i ołtarz.
Oczy masz w końcu niezamydlone.
Przecież jak dziad twój pierwszy sekretarz
serce masz ciągle bardzo czerwone.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2021-11-30 Dodano: 2021-11-30 09:55:44

Ten wiersz przeczytano 1636 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie