świetlistość
rozszeptał się ogród
tysiącem liści
w złotej poświacie
korona drzewa
ludzie wzdychają
że to już jesień
a we mnie znowu
dusza śpiewa
rozszeptał się ogród
tysiącem liści
w złotej poświacie
korona drzewa
ludzie wzdychają
że to już jesień
a we mnie znowu
dusza śpiewa
Komentarze (30)
i niech śpiewa:) Bo pięknie to robi:)
Pozdrawiam:)
I o to chodzi!
A ja szukam gawry na zimę :)))
pozdrawiam z uśmiechem Nel-ko:)
Pięknie i subtelnie w kilku słowach. Jesieni nie
lubię, ale polubiłem Twój wiersz. Pozdrawiam.
Piękne,też lubię jesień,pozdrawiam.
Urocza mini we mnie też śpiewa, ale gdy jest
słonecznie, gdy tego słońca brakuje, to jakoś mniej
się chce śpiewać duszy :)
Pozdrawiam serdecznie, Nelko :)
Z sympatią dla jesieni. Miłego dnia Nel-ko:)
Urocza jesienna miniaturka. Pozdrawiam cieplutko z
podobaniem:)
"rozszeptał się ogród tysiącami liści..."
piękna poetycko fraza.
Pozdrawiam złoto - jesiennie Nel-Ko.
Mini zachwyca.. :)
Pięknie. Szczególnie jak dusza śpiewa.
Niech dusza śpiewa i śpiewa :) Pozdrawiam serdecznie
+++
Jesień jest piękna i też może radować duszę :)
Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
we mnie też śpiewa -przechodziłam obok bordowych
klonów i oczu oderwać nie mogłam...
I właśnie o to chodzi :) Piękna świetlistość.
Pozdrawiam :)