Swojski zapach

Ojczyzna ma swój zapach
bo pachnie wspomnieniami
już bliskość jej pozwala
żyć w niej marzeniami

Tam lato drażni zmysły
gdy pachną chlebem pola
sytością pełnych spiżarń
w jesieni czarna rola

Tu wieczór nas zaprasza
by przejść miedzą, polami
otwiera zdjęć albumy
gdy stoisz nad grobami

Tam ptaki przy odlocie
żegnają się głosami
i wrony tam są piękne
jak kroczą za pługami

Pomocną służąc ręką
też sąsiad jest podporą
potrafi słowem wesprzeć
i dzielić się "komorą"

Nikt nie wie czy wrócicie
gdzie zieleń łąk zielonych
by dzieciom swym pokazać
pokoleń naszych domy

Więc po co wyjeżdżacie
szukaląc szczęścia w świecie
wiedząc że tych wzruszeń
tam nigdzie nie znajdziecie?

I głód was będzie dręczył
kraszony tęsknot smakiem
w gonitwie czasu braknie
by pogadać z rodakiem

autor

Gregcem

Napisany: 2019-11-03 Dodano: 2019-11-03 17:23:12

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie