Syneczek górnika
W chodnikach noc wokół ciemna, gwiazdami
latarki na górniczych hełmach
Pod ziemia zawsze atmosfera ciemna,
radością, latarki na górniczych hełmach
Syneczek górnika
Dom nasz z ogródkiem parkanem okolony
w oknach firany, białe w przepiękne
wzory
Wokoło jaśminów krzaki, chronią nas i dają
schronienie
dom zbudował ojciec, to jego i matki
marzenie ich spełnienie
Każdego dnia o różnych porach, ojciec nasz
do pracy podążą
nie mówi do widzenia, w oczach mała łezka
jakby się żegnał
Gdy z siostrą w łóżeczkach swych śpimy,
wychodząc całuje nas wzrokiem
mamusie naszą czule obejmuje, całuje, oczy,
twarz i jej kochane dłonie
Tam gdzie nasz ojciec pracuje, nie ma
kwiatów, nieba barwnego
jest tylko kolor czarny i wiatr
przenikliwy
Gdy wraca stamtąd, garniemy się i
przytulamy do niego
wszyscy wtedy jesteśmy razem bardzo
szczęśliwi
W swej pracy ojciec nie widzi nieba
niebieskiego, żadnej chmurki
nad nim niebo i przestrzeń zawsze ciemna
Świecące na niebie gwiazdy, to latarki na
roboczych hełmach
w ciemności myśli o nas, przytula mnie,
matkę naszą, całuje buzie swej córki
Do pracy spieszy, zawsze nienagannie
ubrany, biała koszula, krawat barwny
wracając, kupuje nam łakocie, naszej
kochanej mamie - kwiaty
Dom i ogródek pełen barw od kwiatów, ojciec
nasz o schludność dba
potrafi wszystkiego dokonać, również
pięknie na pianinie gra
Ręce ojca spracowane, szorstkie, pracą w
węglu w ziemi
gdy dotyka naszych z siostrą główek, bardzo
delikatnie to czyni,
tak jakby dotykało nas szczęście, pachnące
kwiatów płatki
Przytula nas do siebie, całuje włosy, oczy
naszej matki
W naszym domu ciepło i dobro wygląda z
każdego jego kąta
mam cudownych rodziców, do nas dobry bóg co
dzień zagląda
Wszędzie książki, obrazów wiele, muzyka
ojca grającego, głosy naszej radości
biegają w śród nas elfy szczęścia, barwne
elfy bezgranicznej miłości
Czuwa nad nami nasza śląska opiekunka,
patronka górniczego bractwa
Barbara ma na swe imię, nad nami czuwa, w
domach i na dworze
Witamy się, tak jak u ojca w pracy, mówimy
SZCZĘŚĆ BOŻE
spowiadam się Bogu, dziękując za stworzenie
rodzinnego gniazdka
Autor:slonzok
Bolesław Zaja
Komentarze (1)
piękne wspomnienie dzieciństwa.
Czuć jak tętniła miłość w tym domu.