szach mat
wczoraj jeszcze tej gry nie znałam
dzisiaj skaczę po szachownicy
jutro na planszy mnie już nie ma
ot, i cały życia poemat
autor
Ewa Złocień
Dodano: 2015-04-26 14:24:42
Ten wiersz przeczytano 3425 razy
Oddanych głosów: 68
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (93)
asy króle damy walety
portrety
każdego z nas
pas
serdeczności
Dobra miniatura, Ewo :)
Witaj EWUNIU:)
Wpadłam do Ciebie by poczytac
Twoje wierszewi.Sa świetne.
Oddałam Ci trochę zasłużonych
Glosikow. Pozdrawiam CIEPLUTKO:)
oj to męska gra jest
te szachy życiowe
jak nie bijesz konia
posuwasz królowe:)
pozdrawiam z humorkiem:)
Dziękuję nowym gościom za odwiedziny. Pozdrawiam
serdecznie :)))
Chyba gramy w to samo Ewo:) Zycie to dopiero poemat:)
Przesyłam pozdrowienia-:)
różne te poematy ale warto żyć...pozdrawiam
Taki jest świat
szach mat.
Pięknie... +++
Pozdrawiam
No i to na tyle,pozdrawiam słonecznie :)
Poza paroma wyjątkami, to wszyscy jesteśmy pionkami.
Pozdrawiam Cię serdecznie
-- zawsze podziwiam piszących miniaturki, bo w kilku
słowach potrafią zawrzeć tyle mądrości..
:))
Bardzo poruszająca głębia mądrości. Pozdrawiam
serdecznie:)
Refleksja świetnie ujęta...mądra i
życiowa...pozdrawiam serdecznie dziękuję za ciekawy
komentarz...
Fajna mini! Pozdrowienia serdeczne:)
Życiowo ujęte. Wszyscy jesteśmy graczami lub pionkami
w grze. Pozdrawiam:)