Szaleństwo

Tekst piosenki mojego autorstwa, ciężko było określić precyzyjną tematykę.

Słyszysz głosy. Głosy? To nie głosy, a myśli
nikt z nas nie jest czysty
to prastary wyścig, Hammurabiego kodeks
to pokaz siły, który od zawsze trzęsie globem
pęka podstawa świata, trąca gnojem
nie starcza krwawa ofiara, bo nikt z nas nie jest Bogiem
ten skurwiel sra na nas od zawsze
bo tak mu łatwiej uświadomić sobie, że jest błaznem
stary, jak można tak spierdolić sprawę
by zatrzeć granicę między prawdą, a kłamstwem
kto z naszej dwójki struga teraz gwiazdę?
Prędzej się zatracę w swoich słowach
niż odpowiesz, czy naprawdę warto gnić w kościołach?
Starcze, daj chociaż pół słowa
bo mam dosyć instytucji, która z założenia jest wiarołomna


Słyszysz mnie? Jesteś tam? Jesteś? To posłuchaj.


Stoję tu, na granicy człowieczeństwa
ludzkości, która uznała mnie za szaleńca
bo nie wierzę, a chcę by dusza była wieczna
bo żygam ludźmi, a chcę im dać trochę ciepła
chcę być dobry, wbrew zasadom społeczeństwa
poruszam się po kresach moralności, która zdycha w bólach
pamiętasz? Hipokryci mówili o cudach
i efektach uczciwej pracy
jakiej kurwa pracy?
Bez znajomości masz żarty, nie poziom życia
układy wyznaczają ten standard dzisiaj
moja prycza jest niewygodna
jestem więźniem marzeń, ponoć bujam w obłokach
a chyba każdy za gnoja miał nadzieję w oczach
i pół nocy spędzał gapiąc się na gasnące okna

Czuję, że gniję
rozpadam się na kawałki, na kawałki, na kawałki
rozpadam się na kawałki, na kawałki, na kawałki
rozpadam się na kawałki, na kawałki, na kawałki
rozpadam się na kawałki, na kawałki, na kawałki

Moja dusza jest mozaiką pragnień
myśli, uczuć i słów, które złamano dawniej
święte przymierza – dziś są w rozkładzie
nie brak mi marzeń, planów i chęci
dzięki temu życie jakoś się tam kręci
miałem być tępy, cóż, plany spłonęły na panewce
chcę być wrażliwy i dobry, więc jestem szaleńcem
w szaleńczym tempie przecinam czasoprzestrzeń
jestem tu, stoję, prawdziwy jak ból
podotykaj, pomacaj i wykop grób
wrzuć na śmietnik historii
i tak zapomnisz, że na końcu drogi
człowiek zawsze czuje smak agonii
krew się we mnie toczy
czuję to już teraz
nie muszę doceniać w miejscu, w którym śmierć się uśmiecha
i czeka, wraz z nią sterczący czekan

uciekam...
czekam...
uciekam...
czekam...
uciekam...
czekam...

autor

Chmielu

Napisany: 2013-06-22 Dodano: 2014-07-05 16:27:32

Ten wiersz przeczytano 960 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie