Szarość

Na usta powszednie, na myśli me czyste
Na trzeźwość umysłu - wspomnienia bliskie
Na spokój święty, na brak rygoru
Na ból mówienia - wolność wyboru

Pozwól mi bracie i siostro łaskawa
Oddaj mi spokój - prywatności mej prawa
Umysł mój i ciało nie są twą własnością
Tak bardzo chciałbym okryć się szarością

Pod schronieniem jej tarczy, skulony jak dziecko
W sanktuarium zwykłości - świadome kalectwo
Skrzydła przybijam gwoździami grubymi
Wmieszany w szarość, razem z innymi

Ja, człowiek po stokroć niedoskonały
W skali wszechświata - niewiarygodnie wręcz mały
Otoczony ludźmi, których nie rozumiem
Targować się z nimi, tyle tylko umiem

Życie moje, niczym bal jest maskowy
Wszyscy są w maskach, żaden bez głowy
Święci grzesznicy, uczciwi złodzieje
I naiwni ludzie - ich zbawiciele...

autor

Adam Cray

Napisany: 2003-01-08 Dodano: 2005-03-03 16:43:32

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie