Szarość jesieni
Tu kwiat na parapecie umiera samotnie,
Deszcze tną go niemiłosiernie,
Nikt go nie zdejmie, stoi na oknie,
Płatki słabe trzymają się wiernie.
Tam liść upadły pomocy wzywa,
Leży wraz z innymi po próżnicy,
Dozorca z chodnika siłą go zrywa,
Liść piękny, zwiędły...bez różnicy.
Deszcz i wiatr porywa ludziom szale,
Cierpkie ich spojrzenia na szary świat,
Lecz nie widzą pięknego liścia wcale,
Za oknem dalej umiera kwiat...
autor
Paweł Wosiak
Dodano: 2008-11-20 14:29:21
Ten wiersz przeczytano 989 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Szkoda, że ludzie nie potrafią dostrzec ulotnego
piękna przyrody, kruchego i nietrwałego. +
Bardzo jesiennie i smutno. I ten biedny kwiatek na
oknie... Niezwykle trafnie oddajesz szare jesienne dni
Jeśli ten liść był dla Ciebie metaforą wyalienowanego
człowieka, to tym bardziej masz ode mnie plusa.
Pozdrawiam
hmm..piękny refleksyjny wiersz ..jesień,przemijanie
..ale w wierszu jest więcej treści niż się wydaje....
Ladnie opisana szarosc jesieni i ten samotny kwiat.
Piękna ta szarość jesieni.
żal mi tego kwiatka,ale Autora wiersza pochwalę za
talent.:)
Smutno i jesiennie...
Wszystko umiera, by odrodzić się na nowo, w tej czy
innej formie.Cykliczność pór roku daje nadzieję życia.
Wszystko co się zrodzi umierać musi, takie jest życie
i nie ma wyjątku, nie może istnieć nic na zawsze,
chyba tylko to, co nie ma końca, bo nie ma początku.
Piękny, klimatyczny wiersz. Obyśmy częściej zauważali
samotnie stojące kwiaty... +
Dobrze odmalowany klimat jesienny i nastrój w podobnym
tonie.I ten jeden kwiatek narażony na samotność.
Ciężko w jesienny dzień, taki jak dziś dostrzec piękno
tego samotnego kwiatu, ale najwyraźniej niektórzy
jednak go dostrzegli:)
świetnie oddana szarość późnej jesieni jej smutny
nastrój isamotnośc człowieka -kwiatka-ładnie
Ładnie opisana szara , zimna jesień i samotność
zapomnianego kwiatka. Pozdrawiam