Szary człowiek
Kolejna stacja umyka w dali
spiesznej podróży ścieżkami życia.
Dzień jak zapałka znów się wypalił,
ile ich w paczce, lepiej nie pytaj.
Może nadejdzie jutro nieznane,
ledwo podniesiesz zmęczone kości,
gnany myślami, że nie za karę,
nadzieję w płochym sercu ugościsz.
Do przejścia ciągle ta sama droga,
znasz już na pamięć na niej kamienie,
choć wciąż się będzesz o nie potykał,
wędrujesz dalej, za wszelką cenę.
Cicho i skromnie, tak z namaszczeniem
pchasz niczym Syzyf głaz swój od wieków,
nie wiedząc o tym, że jesteś chlebem
i solą ziemi, szary człowieku.
autor
DonPedro
Dodano: 2018-11-14 12:50:44
Ten wiersz przeczytano 741 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
W każdym z nas jest - a przynajmniej powinna byc
odrobina szarości. Wiersz przyjazny do odbioru i
ladnie napisany.
Posdrawiam serdecznie:)
bardzo mi się podoba
Odnalazlem w puencie ulubione motto:
Miedzy niebem a ziemia jestem tylko ja i to ja o
wszystkim decyduje.
"Do przejścia ciągle ta sama droga,
znasz już na pamięć na niej kamienie"
Gdybśmy wszystkie kamienie już znali,
to byśmy się więcej nie potykali :)))
mariat- "uciekam skoro świt, bo potem będzie wstyd"
Sól ziemi czarnej,
czarna sól Ziemi
- to prosty człowiek pomiędzy swemi.
A cukier Panie?
To dla wybrańców,
zaś człowiek prosty
przy życia krańcu
ma obiecane.
Czy będzie dane?
Milcz! Nie dociekaj.
I dobrze radzę - lepiej uciekaj.
Mądra refleksja, pozdrawiam
Trybik w maszynie życia.
Pozdrawiam serdecznie:)
Świetny wiersz, mamy zbyt niską samoocenę i stąd
wynika częsta frustracja... pozdrawiam
Dobry wiersz z mądrym przekazem. :)
Głęboka mądra refleksja w pięknym wierszu :)
Pozdrawiam
☀
Każdy z nas ma ją do przejścia, a jak- to już los o
tym zadecyduje i my sami
mądre słowa
podpiszę się pod komentarzem miradory
pozdrawiam:)
Ta strofa zrobiła największe wrażenie, jest bliska
moim przemyśleniom.
/Do przejścia ciągle ta sama droga,
znasz już na pamięć na niej kamienie,
choć wciąż się będzesz o nie potykał,
wędrujesz dalej, za wszelką cenę./
Sądzę, że droga ta sama, ale nie taka sama, i znane -
a jednak nowe kamienie.
Mądre przesłanie w świetnym wierszu.
ci, którzy zrozumieli, że są chlebem i solą - potrafią
pięknie żyć.