Szatynka czy brunetka

Czy to szatynka może brunetka?
Wychodzi jakaś pani z poletka.
W długich koralach jarzębinowych.
I z liści wieniec dokoła głowy.

Idzie tak dumna i bardzo pewna.
Suknia z mgieł tkana lekka i zwiewna.
Kapelusz nicią pajęczą szyty.
A ile wdzięku i gracji przy tym.

Pantofel niski z zakrytym nosem.
Idzie już dama z rozwianym włosem.
Który uroczym warkoczem spłata.
Wszystkie momenty ciepłego lata.

Jest umówiona z wiatrem o brzasku.
Ubrana w suknię z wrzosów i astrów.
Magiczne słowa szepcze cichutko.
Aby dać życie żołędnym ludkom.

Deszcz oczekuje pod muchomorem.
Wielka ulewa teraz nie w porę.
Musi odprawić dzieci do szkoły.
Zjawił się wrzesień taki wesoły.

I babie lato w wielkim koszyku.
Dumna jest z tego pełna zachwytu.
Jeszcze, nim zimnem ranki okrasi.
Nam podaruje trel koncert ptasi.

Potem już tylko w długie wieczory.
Usiądzie w sadzie pełna pokory.
Albo w ogrodzie koło skalniaka.
Trochę zmarznięta, lecz pewna taka.

Autorka Lucyna Mróz-Cieślik.

autor

Podróżniczka

Napisany: 2022-09-23 Dodano: 2022-09-23 12:36:52

Ten wiersz przeczytano 805 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie