Szef kuchni - poleca...

felieton. konsumencka recenzyjka - proza

To było... - jakoś wczoraj, czy może dwa dni – przed...
- Pojechaliśmy ze Sławkiem... - odebrać – a wlaściwie – przywiźć z Konwisarskiej – wystwiony na ulicę tapczczanik. - Po bliższym obejrzeniu stwierdziłem, że będzie – w sam raz: jak znalazł... (- tapczanik!) - a w zasadzie – jego dla mnie istota – idealna do mojej uzywanej i – wciąz w dobrym stanie skrzyni - cudowna tapicerka z secesyjnym wzorem... z obrysami -- stylizowanych i - kojarzących się kwiatowo - pieknych lisci. – Całość - w rozmaitych tonacjach brązów. - (- jak dla mnie...) -Cacuszko! (w bardzo dobrym stanie) - i nie koniecznie dla ubogich.
Poniewaz – dzień – aktywnie rozpoczęty w południe – był pomyślny – poszlismy na obiadek.
Sławek – według własnego smaku – poprosil o de volaille. - Rzeczywiscie – wyglądał zachęcająco: – zołcisty... - swirzutenki. Na talerzu – bylo obficie – i smacznie. Slawek nie komentowal – jednak wrażenie miałem, że zagadnięty wcześnie kucharz (przy barszczyku z uszkami - bezposrednio przed pojechaniem po "tapczanik"), że kuchrz - nie skłamał... - gdy wyraził sie jak poeta – znawca słowa – i jak kucharz - zawca kulinariów, "z masełkiem... – powinien rozpływać się w ustach."
Bo... - kto – jak kto? - jesli nie kucharz? - i kto ma go zrozumiec – jak nie – konsument... - lub poeta. - Bo – jeśli nie konsument? - to kto?..

Tak więc... - gdy usłyszałem.... -masełko – rozplynęło mi się w ustach – i dlatego – zachęciłem i tak zdecydowanego Sławka. Wydaje mi się jednak, ze kucharz - zagadnięty przypadkiem – nie opowiedział do końca - na wyrazone przeze mnie wątpliwosci - gdy usiłowałem dociec czegoś i ująć to słowem... - bo nie byłym do końca pewien... - "czy to - będzie "TO!"?" - Poźniej dopiero - uprzytomniłem sobie... że pytałem o jakieś jego "przesmażenie", (o dewolaja - jakiegoś na miękko - czy na twardo) - gdy po prostu - (zdarzyło mi się kiedyś) – i dlatego usiłowalem dociec - bo zapraszałem Sławka - i dowiedzieć się, czy dewolaj – nie będzie stanowczo zbyt twardy – czyli – w istocie – wysuszony... - bo i takie doświadczenie – niestety małem... (- konsumując) - nadmiernie długo - niezabezpieczonego - czy moze – po prostu – wymagającego leciutkiego... - odświerzenia - niepotrzebnie starzejacego się – "dewolaja".

- Dobrze jest – widzieć własnymi oczami -wybór dań - jednak – także dobrze jest – jeść niewyschnięte nadmiernie – i - co zdarzylo mi się - jeden raz... - chyba coś - zbyt dlugo - zdecydowanie i długo - pozostające przestygnięte.

Moje zamówione z wielu znanych mi powodów -pierozki (głownie dlatego, ze znane mi) - zawsze - zdecydowanie - "bezpieczne" – no cóż – były nadmiernie i niepotrzebnie – lekko zimne, mimo, że takie - we włściwym przeciez pojemniku – zdecydowanie być nie musiały. - z duszoną cebulką - przygotowaną w słodkawej nucie.
- Zapropnowanych jakoś dwuznacznie - czy 'dwuznacznie zachęcająco' buraczków lub koleslawa - mimo propozycji – odmówiłem... (– dziekując) – pani, która od dwoch lat – uparcie sprawdza moje "podstawy inteligenckie oraz kategorię ludzką" – a takze (- niestety) - nakłuwając - moje kulinarne upodobania - wiedzę i niewiedzę... - i odpornosc na głupotę, nie do końca ukrywaną kpinę – i "prieżdie wsiemu" – na lekceważace – obrażanie klienta ( bo – jakiego dla niej "gościa" - nawet przypadkowego "gościa") - który - " z natury – urodzony prostakiem" – ma łyknąć – to i takie - jakie ona zechce mu wcisnąć – nizaleznie od ewentualnego pytania co do któregoś z dań – proponowanych ponoć – i do wyboru... i mogacych być przygotowanych – rozmaicie. k
Kurczak zresztą (- zwykle "u chiśnskich wietnamczykow") - zawsze - i z całym zapewnieniem - sprzedawany jest 'w pieciu smakach" - niezaleznie od tego, z czego jest ten kurczak - i jaki ma smak.
- A - i owszem - moze być pięć smakow - pięc pysznosci - ale - o tym - kucharz z tego baru (- ani moze nawet jego prawdziwy prowadzący "przedsiębiorca") - zwykle nie ma zielonego pojęcia - lub - jedynie ze slyszenia - czyli - czysto - teoretycznie. - I wie o tym - każdy - kto kosztował - z prawdziwej chińskiej kuchni - tez zankomitej - starej - według wzorów i smakow (tych samych) - wciąz pozostających - istniejąych takze wśród nich - mimo nieistnienia Cesarza Chin.
No cóz – "panienka"... - co najmniej od minionej wiosny (wczesniej – długi czas - nie zaglądałem - bo i nie stać mnie...) - ma dziwne upodobanie ( a może przypadłość) – do odpowiadania – wyłącznie w zaleznie od swojego chumoru lub stosownie do stopnia aktualnej "ignorancji" - i ignorowania określonego klienta, leciuto tylko – tak w sam raz – aby odczuć jednak... - jej wyzszość - chyba z racji "dysponownia" jedzeniem - lekiej pogardy (nieukrywanej czasem) – i lekceważenia... - może jedynie do mnie – chyba jednak głównie – jej wlasnej newiedzy i pomyłkowo chyba wykonnywanej pracy – lub po prostu – z życiowgo przymusu – bo – "chciałaby..." – ale częgos zupełnie innego. No cóż – powołanie – jak i poczucie powołania – nie zawsze udaje się spełnić. - Tak czy siak – mam wrazenie – ze mną – nieco widocznie – "odrobinę" conajmniej... – pogardza - jako konsumującemu - czasami - (niestety - tylko czasami...) w zwykłym - bistro. - Moze z powodu - czasami... - dawanych napiwków – na ktore ona – zdecydowanie nie zasługuje... - Tak więc – przynajmniej mnie... – niegdyś – bywającego (takze z kimś) - kazdego dnia – obsluguje - czasami... - tylko czasami rodzajowo - nieuczciwie i - to takze bywa - lekceważaco...

Jednak - Sławek – otrzymał to – czego chciał - i czego słusznie chyba oczekiwał... - Zjadł zapetytem i chyba musiał być rzeczywiscie - z obiadu - i po obiedzie - zadowolony. - Zaproponwa lody. - Tuz obok – na miejscu, gdzie lody sprzedają mlodziutkie dziewczyny (miłe i młode Panie) - z uszanowanem!.. – zatrudniane w tej samej firmie – dla obsługi – sprzedaży – i ku zadowoleniu klijetów .

– Ku zadowoleniu...

(- nas) - miejscowych - (głównie, ale nie tylko z osiedla).
- Tak samo – jak dla zadowolenia nas - (ale i zatrudnionych pracowników) – jest przeciez - z całym szerokim wyborem - tenże - z lodami... - "Słony Migdał".

Dziewczyny (- od czasu startu z lodami - przed kilku laty) - były i są! – z czasem bywaja znajome... - i - czasami tak myslę... - po prostu - lub - wręcz!... - wakacjowe!: (- usmiechnięte - świerzo upiecznone maturzystki – lub młodziutkie studentki.) - Wszystkie – takie, że... – ach! - zupełnie jak 40 lat temu... - w lodziarni w Bukownie (a jedna... (- a moze - dwie? - trzy? - no... - ups!) (- dajmy spokój! - bo stary jestem) – jak ta sprzed lat – ta sliczna... - i cudownie opalona i usmiechnięta – poznana na wakacjach... przed laty - na polu namiotowym – w Ustce.)

- To było bardzo dawno, ale - wakacyjne przygody... - to się pamięta.
- Dziewczęta – przyjęte - - jakby naturalnie chętne do dobrej – czasami z koniecznosci do wytężonej pracy - czasami traktowanej jako wakacyjna przygoda - czasami - będącej początkiem czegoś bardziej nastałe - czyli - po prostu - czasami - na dłużej. –
tak bywa wszędzie - a czasami - takze w gastronomii - np, w gastronomii wiekszej - gdy pora kawiarnianych czy restauracjnych ogrodków. - Miłe i młode... (ekspedientki?) - przyjazne.. - i bez nieptrzebnych - "zbytecznosci: - czarne maseczki... (od których przecież czasami musimy odpocząc) - a nad nimi - one - kazda z nich... z oczami - właśnie... - uśmiechniętymi - i otwartymi szeroko – na cały swiat. - Nawet dla – takich jak my – doswiadczoncych – i "zmęczonych przez życie". - ale wciąż - czasami...
- "aktywujących się" – emerytów.
- Jednak... - w trakcie upalnego i wytężonego dnia - bywa niełatwo. - i (- dobrze to wiem) - czasami - nawet - jednie skupić się trzeba nad nalożeniem odpowiedniej "galki" - bo - nawet usmiech - zwł. - odczuwnie koniecznosci - i... - 'przylepiony usmiech' - szczególnie męczy.

(dlatego kazdy z nas - unika koniecznsci prylepiania sobie - na usta - czegokolwiek - zwłasza - gdy upał, zmęcznei czasem i pospich - i gdy jest mu już tego czasami - po prostu "zbyt szybko" i czasmi - "zbyt wiele".)
Bywało gorzej... - gdy musiał kto - witac- i drzwi - "limuzyny" o twierac z uśmiechem - i w tempie "automatu do serdecznsci" - a spotykał się - np. z agresją - wymagająca powitań (- powiedzmy...) - i "serdecznosci" - wyrażanych - "po meksykańsku". (- tak - po hiszpańsku chyba... - - "buena vista"? - astamaniana?)- tak! - to bywa czasami męczące)

- A lody? - zawsze są dobre i wyśmienite - szeroki wybór. – Ach!
– moje były – cytrynowo-migdałowe – i kolorach błękitu... - pomyslałem sobie...
- jakoś tak - i powiedzialem do Sławka... - oblizyjąc to cytrynowe...

- "Nibieskie, jak oczy Matki Boskiej".

- Tak wię – Sławku – zdrowie fundatora!
- i lodziarza! - i... - dziwczyn... - "od podawania lodów":))) (- sory diewczyny) – taki jestem: błazen i wesołek (- czasami...) - ale i marzyciel – i wielbiciel – wzystkiego, co smaczne – lub wesole... - wistocie... - całkowicie niezłośliwe (- i piękne.)

Ale – nie zawsze jest I-go Maja – i nie zawsze jest – św. Walentego...

Dzisiaj – po telefonie – wybrałem sie na działki... – po łóżeczko polowe – tudzież – inne i niepotrzbne komuś rzeczy. - Po drodze - spojrzalem na tablicę – menu: "letnia zupa z kurkami"... – to mi się wydało (– póki co – po samej "lekturze") – jak na słoneczny poranek – bardzo niezłe i zachęcjące.
W zestwie dnia (– super) – 6.50.
- Zupka była – rzeczywiscie – smaczna. Kureczki (dzień 31 maja) nie były - jak dowiedzialem się... - "latosie" ( bo tak własnie zapytałem...) - Czasami ciekawy jestem... - "co w strawie piszczy" - oraz - ewentualnie - "co slychać? (- w lesie)" - w naszym lesie, z ktorego do Kreatorow - włąsnie kurki - przynosił - mój kolega (- i nasz portalowy kolega - sw.p. Zbyszek {S.} - takze - Nomen Omen {?} - poeta....).

- Więc - jak ustalilismy... -kureczki nie były "latosie".

- Chyba jednak nie były z zamorożenia (- co zreszta nie powinno przeszkadzać) - bo świrzuteńkie kurki – przeciez możemy juz mieć - przez cały rok.
- Tak więc - zupka – była... - lekka w sam raz – i bardzo smaczna. Z każdą łyzką – smakowała coraz bardziej. Przypomniała mi się - bo rzadko bywam... – smakowana zeszłego lata – "włoska" i "grecka". - Ta ostatnia – z oliwkami i z zieleniną winorosli. - Pora była w sam raz – wakacyjna – i najbardziej odpowiednia dla lekkiej zupy - oraz do cięcia swierzych i młodziutkich – (i zbytecznych dla uprawy ) – pędow roślin - a liści - znakomitych do letniej zupki... - zwłaszcza - do greckiej... - "w sam raz".
- Zachęcony - tą letnią z kureczkami – jak i wtedy - poczułem apetyt... - i - (zachęcony) - jak i wtedy – zdecydowałem się – kontynuować.

"cielęcina w sosie żurawinowym" – danie – polecane przez szefa kuchni.

– To powinno być – zdecydowanie – co najmniej – "pozytywne" – jezeli tego dnia – nie udało sie lepiej...

Nie wiem – dlaczego – kucharz – ktory potrafi – doskonałosci ( ach (- kiedyś!) - zraziki! - czy ostatnio – i raz (i dwa) – wybitny wręcz chlodnik) - dlaczego szef kuchni - poleca czasami, coś – co nie jest tym - co on poleca – albo - zdecydowanie na to nie wygląda. - Swego czasu – bo rzadko bywam, a jeszcze rzadziej proszę o nico droższą z potraw – zamówiłem – takze polecane przez kuchnię – (przez jej szefa) – polędwiczki. - Nie wiem, jakie to było mięso – czy mięsko - ale – zdecydowanie nie były to "plędwiczki" – ani żadna – jakakolwiek polędwica. - Przypadkiem - nie zjadłem - z roznych powodow - tak absolutnie do końca. – Po częsci - dlatego, ze oczekiwałem jednak czegoś czegos zupełnie innego. – Pytałem zresztą... – aby potwiedzić - to czego od polędwiczek i polecajacego szefa kuchni oczekiwałem – czy mięsko bedzie miękkie – choć "plędwiczki – w sosie" (- zwłasza (przygotowywane "w sosie" w odróznieniu od -" mięsa - z sosem") – powinny być – mięciutkie. Przypadkiem – a może nie przypadkiem - nie lubię chodzić, ani jeść w protezie – co mi – nie powinno przeszkadzać... - przy mięciutkiej polędwiczce – ktorą zgonie z potwierdzająącą odpowiedzią – powinienem otrzymać.

- Tak i tym razem: chyba - ta sama , że tak powiem... – "pani podająca".

- Porcja była obfita, - a ja - doskonale wiem, że nie zawsze wszystko wychodzi – nawet kucharzowi – dokłanie tak, jak chciałby - i – co oczywiste – każdemu on smakiem - przygotowanym ogólnie... - "dla wszystkich"(- co w pewnej mierze - jest takze, bo - w jakiejś mierze być musi - takze w bardzo smacznych - zwłaszcza dużych restauracjach) gdzi kulinaria - po prostu - przyciagają... - ciesząc sie powodzeniem - więc i dużym natężeniu (- klienta) - i wielkiej kuchennej pracy. - I to - nie przeszkadza - aby kuchnia moglabyć znakomita i powszechnie pochwalana - nie przez głupotę. - Wiem także, że kazdemu z osobna smakowi (- jak i snobowi:))) - nawe nalepszy kucharz - nie dogodzi...
- Sos żurawinowy – do mięsa – rzeczywiście... (– chyba może - i powinien być – w sam raz.) - Jadłem po raz pierwszy... - więc – smaku - poza wyobrażeniem - nie znam i porównania odpowiedniego dla odniesienia – takze nie mam... - więc?.. – nie musi mi najbardziej smakowąc, ale... - mięsko? - to - mniej wiecej - jak kazdy - kazdy chyba trochę zna... - "cielęcinka" przecież! (- ale - w menu - odpowiednio - nie bylo żadnej aluzyjnej glupoty - więc - stało - to - po co przychodzi ktoś - kto po prostu - czasami chce smacznie zjeść( właśnie "cielęcina" - dlaczego nie? - może być także "cielęcinka") - choć czym by ona nie była (- i jaka) - niektorzy - i tak bedą spożywać... - z braku kasy lub z braku towarzystwa - w samotnosci:)))).
- Nie twierdzę, ze znam wszystke partie cielęciny – i wszelkie sposoby przyrządzania.
Na talerzu były mięsne rolady – zdecydowanie rolady ( bo dlaczego nie?) – zawijane z ze zdecydowanie - (jak uznałem) - więc (- jednak... - "chyba") ze skórką – a – jezeli tak – to zdecydowanie według mnie - nie cielęcą. -. Kurczak to nie był, ale zapowiadane - istniejąe w menu - rolady - miały być - "drobiowe"...
- Więc... – nie wiem...

- Ale - niestety...
- nie zjadłem - bo może nie wim co - ale - bylo zdecydowanie - jak dla mnie? -niesmaczne - więc - po spozyciu częsci... - odniosłem na tacy - właśnie - zniesmaczony. Nie do końca wiem - dlaczego, ale - po prostu mi nie smakowało: zdecydowanie - nie smakowało... - całkowicie - niedorownując - - co najmniej - zawsze smaczemu kotletowi z
mielonego mięsa - podawanego rozamicie - i po prostu zjadanego z normalnym (czyli prawdziwym) apetytem i zadowoleniem - z posilku - choćby ze schabowego kotleta - w ramach stanardu - "danie dnia" - w cenie 16 zl. - wraz ze smaczną porcją zupy - według wyboru: na miejscu - lub - na wynos.
- Przez długi czas jeszcze - odpoczywjając w "zielonych krzakach" - odczuwałem to... - przy koniecznym w takiej sytuacji piwie - odczuwalem - to trudne do okreslenia neprzjemnosci w zołądku - i lekkie - nie zmuszające jednak do wymiotow - mdłosci. ( dziwna historia) - nie pojmuję. - Dziwna historia , ktorej przyczny do konca kmpletnie nie rozumiem.

- Owszem - po piwie - tak jak i mialem nadzieję - całkowicie przeszło. (ufff!:)))))

Nie wiem, nie znam się... - na kulinariach – ale życie - znam w stopniu minimalnie wystrczajacym – a gastronomię - najrozmaitszą – od wielu lat – i z różnej strony i perspektywy.
- Co raz – mam wrażenie, że - zwłaszcza – jadna z pań, ma moralne (- i jak się zdaje - swiadomosciowe) mocne podstawu – do uważania siebie - za "gastronomiczną wyjadaczkę" – "gurującą" - a przynajmniej... - usiłujcą się ku temu się przymierzać - aby wiedzięc lepiej... - niezaleznie od tego, co wie - i czego nie wie - aby starać się udowodnić klientowi – a moze szefowi kuchni, kucharzom – i całej załodze (- i pracodawcy ) - że - klient – to frajer, a gastronomia – i cała jej sztuka – polega na żerwawaniu – na "frajerach" i klientach – uwazanych za frajerów – lub ktorych – wciskając ciemnotę – i dowolny kit – potraktuje się - ochłapem czyjejś cynicznej ignoranji.
W wielu sprawach – mylić sie moge – ale – gasronomicznych "cwaniaczków" – takze znam – ich debilny cynizm i poczucie "władzy" - i poczucie - "frajerstwa" innych... (przypadkiem konsumentów, czasami - przypadkowych konsumentow) - i własnej wyższosci.. - bo "pracujących" – w gastronomii.
To -"Kreatorom..." - jak sądzę – nie grozi – bo mają duży i myslę ze dobry katering, - ale – owszem – widziałem – co najmnie kilka – niezłych lub nawet świetnych i doskonale prosperujacych przedsięwzięć - takze gastronomicznych, które pochyliły się do upadku – a nawet zakonczonych upadkiem – próbami zmiany profilu – a jednak – czasami – ostatecznie - upadających finansowo: przesiewzięc pracodawcow i pracowników - gastronomicznych - ale takze i innych. - Czasmi zupełnie niepotrzebnie - i ze szkaoda dla wszystkich.
- Powód był zawsze ten sam – czyjś cynizm, ignorancja i pogarda (ukrywana lub nie) dla konsumenta - ale – najczęściej – także dla pracodawcy i pracownika - i - czasami uparta niechęc – jak to mowią w gastronomii – do jedzenia... - "pożytków" – małą łyżeczką.
- Niektore z tych zakładów - trwały jeszcze jakis czas. Ale – zaglądali juz do nich... – już tylko nieświadomi.. - a do – innych – specyficznych – coraz rzadziej spotykani... - bogaci i pijani idioci.

C'est le vie!.. - "panienko z okienka". - To ja – "Jarząbek!" - Mowię wprost: nie wszysto – co nazwie się smacznie - jest smaczne – i nie ze wszystkim smakuje, nie jest - "w sosie" - jedynie to , co jest... - "z" (- wlasiwym lub niewlasciwym) - (z) - "sosem", nie zawsze jest wesooło - z kogoś – (i takze nie wszystkim). - Nie kazdy kit mozna kupic – lub - łyknąc – i zjeść. - Nawet – jeżeli to jest - tuż – obok domu – np. - obok... – w świetnym bistro - przy Admiralskiej i Czerwonych Berwtow – nawet u Kreatorów Smaku.
- Ale - to ostatnie - to już uwaga - (i złosliwość) - takze o charaktrze ogolnym - nie adresowana do dobrej zalogi (- jakiejkolwiek dobrej zalogi) - a przypadki osobiste - klinta - jak i tego czy innego pracownika - to dwia strony jednego medalu - ktorym posłuzyłem się... - jedynie jako pretekstem - uwagami - zaintresowanego swoim najbliższym otoczenie - zdesperowanego miezkańca - sasziada - a czasami klienta.

tak mysle sobie. że - przecież... - "w sosie" - to nie to samo, co "z sosem", ze "grilowane" - na sucho (vel: na sztywno) i bez przypraw - nawet - z "sosem najlepszym" - nie zawsze zostanie zjedzone z apetytem, że "na sosie" (przygotowane - lub - podane) - to zupęłnie inne sprawy - i... - że częśc z nich - znajduje czasem bardzo dobre zastosowanie - nawet - w tak czasami nazywanej... - "prostej" gastronomii.... - - typu "bistro" - w ktorym szamnuję się podstawy wszelkiej gastronomii: konsumenta (będącego czasam restauracyjnym gościem), szefa kuchni i całą załogę, która - jako calość - wraz z pracodawcą - realizuje to samo przesięwzięcie - inicjowane i prowadzone - po częsci (- lub wyłącznie lub - przede wzystkim) - zgodnie z możliwosciami - takze z mozliwosciami i oczekiwaniem klienta - z szacunkiem i sympatią dla niego ( i nigdy - wbrew) - i - czasami - z możliwym doskonaleniem: załogi, produktu - i jego odbiorcy - czyli najblizszego biznesowego i pozabiznesowego otoczenia.

- ale – szkoda mi trochę, że nie zawsze można dobrze zjeśc – w niewysokiej cenie – obok domu...

- No - cóż ( fakt - jest faktem) - ubogi jestem...

31. 05. 2021 r.


PS. - kilka dni po... (w tzw. Boże Ciało - i di najbliższe) szhabowy byl duzy i smaczny - jadlem - początkowo glodny, pożniej przez łakomstwo, - a później - to chwilkę odsapnalem - i stwierzilem ,ze jednak nie dam rady. pozostal - "kusoczyk" - jak z bialoruska mawiała babcia znajomj sasiadki - pozostał "kęs" - smacznych ziemniaczkow (piuree) i odrobina bardzo smacznej - przygotowanej tym razem surowkowo - młodej kapuski. - dlugo i wiele opowiadal nie bede; wszstko - od jarzynowej zupki - zjednonej przy grillowaniu - jak najbardziej - w cieplej porze - takze na letnio - czyli w klimacie - i w "pokojowej" temperaturze , a drugiego dnia - tosmy się - przypadkiem raczyli z Kuba - tym, co On lubi - i ja... - A czym - to nie powiem... - ale - chyba byl serek... - i na pewno pomidorek - plożony wierzchem na koniec smażenia - i bylo bardzo smacznie.

C'est lavie - na tym koniec- bo przejadlem już wszystko - a czynsz zaplacić trzeba.

tak więc dzisiaj - chyba zjem ogorkowa ) nie mylić z Magdaleną:))) - ani z Magdą:)))
- ogórkową wlasnej roboty (ktora takze lubię) - i kielbaskę - przyniesioną z grilla u Marcinow... - z ziemniczkami... (moze talarki) - i z pomidorkami, ktore takze mam.



po co jest - kucharz, gastroniomia - i jej obsluga? - po to, zeby mozna bylo smacznie zjesć... - - konsument - po to takze - aby miał im kto - zaplacić - a gryzipiorek - aby - takze mogl zjeśc i zapłacic, aby - kiedy sam - mogl sobie popatrzec, a moze się glupio pogapić - aby mógł - coś sobie sobie czasami napisać. - niech kazdy ma - to co lubi - jeden gotuje, drugi robi co innego - a ja lubię sobie czasami coś popisać. kazdy robi coś - z jakiegos powodu; dla piniędzy, z zamilowania - z koncznosci - po coś... - dla czegoś - dla kogoś... - nie pytaj - po co? - czasmi - do końca - niewiadomo. - a poeci - dość często - mają w sobie troszke - lub więcej - proznosci... ale i odrobinkę doswiadczenia - jak kazdy - takze czasami odrobinkę smaku.

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2021-06-02 Dodano: 2021-06-02 11:31:31

Ten wiersz przeczytano 2443 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Monolog Klimat Refleksyjny Tematyka Technologia Okazje Dzień Nauczyciela

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie