Szept z bocznej nawy świątyni...

Może i nie bezpowrotnie
odwraca nas czas
żywioły odmienia
może tylko do pewnego czasu.

Widzę ślepy, gdy widomi nie widzą.
Słyszę głuchy, gdy słyszący tańczą.
Czuję ostry ból, chociaż jestem taki tępy.

Dzisiaj ona - zimna władczyni ognia
wędrująca wraz z wiatrami aż na szczyty gór.
Dzisiaj ja - oczyma pełnymi wody
mam gasić ją na chwile tylko odrywając się od ziemi.

I coraz głośniej śmiać się będzie diablica.
I coraz ciszej szeptać będzie ten aniołek
do którego wzoru na plakacie tak nas porównują.

Zbyt doświadczony życiem
by zakładać z góry, że to źle.
Zbyt daleki końca
żeby się tego nie bać.
Już coraz śmieszniej drę mordę
szczycąc się swoją niemodną męskością.

autor

Wiwern

Napisany: 2010-05-30 Dodano: 2010-05-30 11:16:28

Ten wiersz przeczytano 578 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie