Szkarłatna, dzika róża...

Od pierwszego dnia wiedziałem, że moją będzie.
Jej usta miały kolor dzikich róż, a śmiech rozbrzmiewał wszędzie.
Nie myślałem jeszcze jak nasza historia się skończy.
Wiedziałem, że ta noc nas musi połączyć.

Gdy usłyszałam jego kroki i pukanie do drzwi...
Osunęłam się w jego ramiona, a serce przestało mi bić.
Tej nocy pokazał mi swój tajemniczy świat
i delikatnie wytarł mi łzy kapiące na jego kwiat.

Drugiego dnia przyniosłem jej dziką różę.
Była taka piękna, że patrząc na nią oczy z zachwytu mrużę.
Mówiłem jej: „Zabiorę Cię tam gdzie rosną dzikie róże,
tak szkarłatne, wolne i niewinne.”
A ona wierzyła w me słowa słodko i naiwnie…

Drugiego dnia przyszedł do mnie trzymając w zębach różę.
Czułam, że zgodzić się na wszystko dla niego muszę.
I mówił mi: „Czy oddasz mi swój żal i cierpienie?”
Gdy kładł mnie na łóżko, odpowiedziałam mu głowy skinieniem.

Trzeciego dnia zabrał mnie nad rzekę, pokazał swe róże
i całował…
Czułam, jak tam gorąco mnie wtedy kochał.
I stał nade mną z uśmiechem na twarzy,
a ja nie przeczuwałam, że coś strasznego ma się zdarzyć.

Ostatniego dnia zaprowadziłem ją tam,
gdzie rosną dzikie róże…
W myślach miałem obraz, jak jej słodkie ciało
w zimnej tafli wody zanurzę.
Ostatni pocałunek jej ustom podarowałem,
a szkarłatną różę pomiędzy jej wargami schowałem.
I mówiłem jej: „Nie rozdzieli nas twa śmierć
różo szkarłatna…”
To była dla jej słodkiej duszy podróż ostatnia.

autor

MagdaღLena

Dodano: 2006-05-29 17:58:14

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie