Szkiełko i oko

Wiele w tym smutku i emocji, mam nadzieję, że nie
dotyczy to bezpośrednio Ciebie... dziękuję za miłe
słowa i "wierność" w czytaniu, z serca pozdrawiam :))

Panie Januszu, tylko poeta może dostrzec samotność
drzew :)

Wiersz zakłada ingerencje zaborczości co niesie ze
sobą pychę i zachłanność Działanie jakby na zasadzie
psa ogrodnika Takie zjawisko oburza i boli bo czasem
uczucia i jaźnie rozdziela ale,ale gdy zaufanie i
wiara mocna- dobro zwycięży Wiersz z traumą w tonie
osobistym przejmujący bo milczenie- czytelny
Pozdrawiam serdecznie

Osobisty, głęboki, emocjonalny :)

aż mnie dreszcze przeszły, wstrząsające...

pycha i zachłannośc panoszy się wokół i zbyt wiele
zrobić nie można...

piękna puenta:) pozdrawiam

.....słyszałam kiedyś szept drzew...postrzegamy
wyobraźnią...;-))) czasami przez pryzmat kryształu....

witaj, bardzo rzyjemny wiersz. pryznaję rację.
pozrawiam.

słońce nadal wysyła promienie
a drzewa stoją samotnie....hmmm...drzewa nigdy nie są
samotne...

Zrób coś, proszę, ze "spiralą wyobraźni". Psuje mi
radość z czytania dobrego tekstu. Pozdrawiam
serdecznie.