Szósty

Szósty (stycznia) ma nieogoloną twarz
głębokie cienie pod oczami
W szklących oczach nie sprecyzuje pory roku,
bo nie jest to jesień zima lub przedwiośnie
W unoszącym się pod sufitem dymie
nie poczuje zimna, które wbija się w zakneblowane usta

Gdy stoi w ciemnościach przytulony do drzew
nad brzegiem zapada cisza
niczym spotkanie twarzą w twarz
Zamyślony jak nieobecna czerń nieba
Po barwnych straganach malarzy i bukinistów
roznoszą się obietnice bez pokrycia
jak puste pukanie do drzwi

Szósty (stycznia) gdy zostanie już sam z bólem
patrzy cały czas przez boczną szybę
Promienie popołudniowego słońca na ułamek sekundy
przeniosą go w inne zapomniane miejsce
(mroczne i złe )Po drugiej stronie zatoki
wzdłuż skalnych urwisk las umarłych kamienny dom
Otworzy oczy i wysunie się z objęć majaczących ścian
Obecność ludzka i tlący się papieros zgubią sny

autor

wiatr z północy

Napisany: 2022-01-07 Dodano: 2022-01-07 18:07:54

Ten wiersz przeczytano 1636 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życzenia Okazje Boże Narodzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie