Sztuka
Dla Szanownego grona Bejowiczów
Poeci i ludzie sztuki co odeszliście
otwieram przed Wami swe serce i duszę.
Niech będzie Wam salonem,olimpem i
penthauzem.
Żyjcie dalej tak jakbyście nigdy nie
umarli.
Twórzcie ,szalejcie,niech świat i ludzie
Was czują.
Bo bez Was są jak sieroty bez uczuć,bez
serca.
Nawet wtedy gdy ból zadają.
Bo nie znają mleka sztuki matki.
Nawet śmierć płacze choć ma dobre żniwa,
bo nikt nie widzi jej piękna.
Wszystko jest produkcją i ma swoją cenę.
Żyjemy i umieramy bez sztuki.
Jak padlina na haku.
Komentarze (5)
Taka szczypiące deszczem… wznosi Cię w wyżyny,
lecz nie patrz za siebie, wciąż wspinaj jeszcze na
panteon sztuki wiedzy i nauki, aby doznać olśnień, w
zwykły mały dzień, bo maleńkie kropelki zbierają się w
deszcze
żyjemy i umieramy bez sztuki - to jest bardzo
przykre, ileż tracimy w życiu z tego własnie powodu!
Każdy poeta szuka wrażliwości i podobnych
odczuć.Wiadomo że nawet za granicami ludzie odnajdują
sie tym zmysłem nie znając nawet języka jest to kod
specjalny myślę ludzi nadwrażliwych te same intencje
podobne marzenia.Bardzo ładny wiersz w przesłaniu aby
ptaki wróciły miedzy swoich.Dobry wiersz w formie i
treści
No cóż- wszystko jest powierzchowne. Nie mówię o Twoim
wierszu, tylko o sztuce, kulturze... " wszystko jest
produkcją i ma swoją cenę..."
Czasem bywam niepoprawną optymistką...myślę, że
powrócą tu, jak ptaki do swych gniazd