Sztuka kopiowania

Kserokopiarki swój wizerunek wreszcie zburz
Trochę wysiłku włóż i coś swojego dzisiaj stwórz
Już nie kopiuj innych, bo to nudzi ludzi, chyba wiesz
Więc z czymś oryginalnym się zmierz – bierz
Do roboty się, na wysokie obroty wejdź - skończ
Podrabiać innych i w końcu myślenie własne włącz
Wypij poncz – kreatywność sama się uruchomi
Do pomysłów skłoni w tej podróbek monotonii
Gdzie tylko „Kopiuj”, „Wklej” i tylko to widzę
Wybacz, lecz jestem artystą i sobie ostro szydzę
Z tego, że niczego ludzie sami stworzyć nie potrafią
Ale z tysiącem podróbek niestety na afisz nie trafią

Nudzi mnie, bawi mnie, że każdy chce tylko kopiować
A nie chce spróbować i coś swojego zaprezentować
Serwować jest prościej czyjeś danie, bo jest taniej
Niż coś od siebie dać ludziom – sztuka i żyć dla niej
W planie zero, być jak ksero – tylko tyle, bo na sile
Nikt już nie jest aby wjechać na scenę ze swoim stylem
Co chwilę nowe posty, wyrastają niczym chwasty
Niestety tylko, że ten post już widzę po raz jedenasty
Może i więcej, lecz ręce opadają – kreatywność umiera
Elektroniczna cywilizacją ją wypiera, a niektórzy to zera
Słowa Kasjera może tym razem wywołają ostrą burzę
Ale rymem służę a szczerość mam w swojej naturze

autor

Dziadek Euzebiusz

Napisany: 2018-11-01 Dodano: 2018-11-01 14:56:47

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie