Sztuka latania

Obłokiem w pamięci
kwitnąc z kilkoma kroplami
wszyscy przed słońcem
upadniemy

horyzontalnie
jak myśli dalekie
i bliskie zarazem omijaniu
wieczności nad poziomem wód
z płodowych studzień

czerpiemy porywy
tworzenia tuneli
przelotnie wokół twarzy
z grymasem kącików
wiatru

i tęczówek
budowanych na zasadach
ślizgania promienia
po parze

odliczanych lotek
by sterować los
palcem na trawie
źdźbła przeczesując

nóż się trafi
wycięty skrawek nieba
jednemu z nielotów

autor

Agape

Dodano: 2006-02-16 00:10:14

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie