Sztuka przemijania
Zrozumieć siebie, zrozumieć świat,
Do wibracji Ziemi dostroić się
Przestać walczyć, przestać się bać
To nie przeminie, żyć będzie we mnie
Wszechświat jest głośny, lecz bardzo
subtelny
Dla zwykłych ludzkich uszu i oczu
Stać trzeba w miejscu, wyciszyć swój
pojazd
Emocje, napięcia zostawić na boku
Dowiesz się wtedy, że jesteś bezpieczny
Masz kokon energii poddany twej woli
Uruchom swe siły, wyobraź swe szczęście
Niech Ty sam sobie na miłość pozwoli
Bo wszystko przemija, wszystko się
zmienia
Nic nie jest stałe oprócz miłości
Najczystszej emocji, dźwięku
wszechświata
Wszechobecnego przejawu boskości.
autor
Prism
Dodano: 2021-07-11 20:03:20
Ten wiersz przeczytano 1961 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Dobry przekaz skłaniający czytelnika do refleksji nad
istotą życia i potrzeb. Masz rację, miłość ma w tym
życiu zaszczytne miejsce. Mój ostatni wiersz również
porusza temat miłości.
Pozdrawiam.
Marek
bardzo dobry i ciekawy wiersz
Witaj
Nieco filozoficznie i metafizycznie o życiu, w
niebanalnym tekście wiersza.
Ślę pozdrowienia.
każdy sam odpowiada za swoje szczęście
I zawsze będziemy sobie zadawać pytania. O sens
istnienia, zrozumienia świata.
Podoba mi się.
Wiersz przyjemnie mnie wciągnął; tym bardziej, że
podobnie czuję. Pozdrawiam :)
Wiary, miało być, owszem mądry wiersz.
Dobrej nocy życzę.
+
wiersz bez wątpienia został napisany przez kogoś
mądrego
Wiersz dużą dawką wiarą pisany,
pozdrawiam.
Przepiękny refleksyjny wiersz...
pozdrawiam z podobaniem :)