Szum myśli
Promyczki słońca kłują w oczy,
Ich dotyk staje się przyjemny.
Zasłaniam wspomnienia ciepłymi myślami
Czyż warto tak błądzić w przeszłości?
Zwracam głowę ku niebu,
Pełnym blasku gwiazd odległych.
Unoszę swe myśli w tę ciszę,
Próżnie skąpaną światłem.
Słyszę tylko bicie swego serca,
Szum własnych myśli, wspomnień.
Niczym żeglarz zawijam swoim okrętem,
Do tej przystani odległej, upragnionej.
By tam opatrzyć rany w sercu, duszy,
Tylko ten blask gwiazd, szum myśli.
Pozwala przetrwać wichry i burze,
By tam stoczyć nowe bitwy….
Bitwy o godne człowieczeństwo…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.