Szyby

Wyrastają wieżowce szklane
A w nich ludzie za szybami okien
Oglądają życie przez taflę
Wyglądają niemal jak one
Mają szare rozmazane twarze
Patrzą pustym wzrokiem przed siebie przykuci do stalowej ramy nic nie mogą
Ich ślepe oczy nie widzą tego co warte patrzenia
Tak jak szyby ich lodowate serca
zaklęte przez Andersena już nigdy nie stopnieją
.. Nie potrafią...

autor

kulfon26

Napisany: 2023-04-05 Dodano: 2023-04-05 12:24:33

Ten wiersz przeczytano 347 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie