Ta sama dusza

Coś w nas się psuje,
sam nie wiem co.
Świat dominuje,
przeklęte zło.

Kto tym kieruje,
i z czyjej woli.
Nikt już nie czuje,
jak bardzo boli.

Kiedy się skończą,
walki na miny.
Przecież nas łączą,
te same płyny.

Ta sama dusza,
wzbudza nadzieję.
Potrafi wzruszać,
czasem się śmieje.

Czasami płacze,
zmęczonym głosem.
Bo chce inaczej,
powalczyć z losem.

Coś w nas się psuje,
widać już dno.
Czy uratuje,
nas … właśnie... kto.

autor

Grand

Napisany: 2021-09-15 Dodano: 2021-09-15 09:36:14

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie