Tabliczka

Ciekawy wiersz. Przezorny zawsze ubezpieczony.
Pozdrawiam

Ciekawe refleksje, mnie wystarczy jak ktoś mi znicz
czasem zapali i pomodli się. Ale czy mogę tego
wymagać? Raczej muszę sobie zasłużyć.

Pozdrawiam

Ja odbieram "puste" nagrobki nie jako wyraz pychy, ale
jako dowód troski o najbliższych. Już dziś stawiam
sobie grób po to, by zaoszczędzić im pracy po moim
zgonie.

Ciekawie przekazany temat nieprzemijalności...

"A ja chcę kątka w pamięci.
W takim metrażu zmieszczę doczesne i nieskończone."

Zastanowiłam się głębiej nad tym fragmentem, i "coś"
mi powiedziało, że nie ma dla mnie znaczenia, czy ktoś
z nadal żyjących będzie mnie wspominał - nie jest to
celem mojego
życia...
Z mojej najbliższej, zawsze małej rodziny, żyje tylko
Mama (w Polsce, 86 lat) i Syn urodzony w Niemczech.
Łączy mnie z nimi silna więź, umocniona nie poprzey
"krew", ale bardziej dzięki tym wszystkim negatywnym
wydarzeniom (a było ich wiele), z którymi przyszło nam
się zmierzyć - w pojedynkę i wspólnie.
Owszem, nadal zdarzają się sytuacje konfliktowe,
czasem wybuchowe, ale są krótkotrwałe i nie żłobią już
głębokich/trwałych kolein w sercach i w duszach.
Ośmielę się użyć określenia "miłość bezwarunkowa",
choć do jej ideału jeszcze nam nieco brakuje - nadal
do niej dojrzewamy... mniej czy bardziej świadomie,
ale zmiany są coraz bardziej odczuwalne. I to mnie
ogromnie cieszy, mimo że nie jest jedynie moją
zasługą, choć w pewnym stopniu tak - na zasadzie
rezonansu...

Chciałabym odejść z tego świata z uczuciem dobrze
zdanego egzaminu z zadań, które przed reinkarnacją
moja dusza wybrała na swój plan życia.

A tam - w Universum, nie potrzeba dowodów pamięci, bo
miłość "nieziemska" jest stanem naturalnym, odwiecznym
i niezniszczalnym...

Wszystkiego, dobrego :)

Pozdrawiam, Żyleta ;)

Chyba wolę pozostać w piśmie, pamięć bywa zawodna.
Pozdrawiam!

Serdecznie Wam dziękuję za przeczytanie i komentarze.
Dobrej nocy.

Bdb wiersz, jak zwykle nietuzinkowy,
tak, takie miejsce w pamięci jest ważne.
Pozdrawiam wieczornie, Elu.

i żeby było suche...

Znakomity i nietuzinkowy wiersz (jak zawsze tutaj).

Pozdrawiam serdecznie :-)

Ja bym wolała ulecieć z wiatrem zimne wieko zamknięte
na wieczność, to ciężar dla mnie nie do
zniesienia...pozdrawiam ciepło :)

Ilu żyjących tyle pomysłów i wiele zależy wg
zasobności kieszeni.

Piękne wersy, do zadumania.Pozdrawiam

Przepiękna refleksja,pozdrawiam.