Tajemnicze morze

Przyodziane pianą
współgrającą z solą
unoszącą się na wietrze,
niczym liść łaknący upaść na runo,
które w swych oknach
ma pajęczą firankę.
Dziadkiem naelektryzowanych słońcem
ziarenek,
lubiących poznawać z panem W
grząskie obozowiska
zakazanego terytorium
jaki jest koniec świata boskiego.
Nocą kryje w sobie tajemnic,
nie mniej niż ludzkie ciało
pod postacią chleba.
Na drodze z mleka
wydeptaną własnymi
przypływami
podąża,
by zagrać z księżycem
w szachy plażowe.

Dla tego morza i tych zakochanych ziarenek:)

autor

niedoceniona

Napisany: 2007-02-16 Dodano: 2007-02-16 18:13:47

Ten wiersz przeczytano 661 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Toniczny Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie