TAJEMNICZY CHRZĄSZCZ

Tuż przy drodze stała chata,
malowana, cała w kwiatach.
Skrzat i chochlik w niej mieszkali
ktoś by myślał, że to czary.

Chochlik psotnik duszkiem zwany,
skrzat zaś grzeczny dla odmiany,
starał się unikać waśni,
marząc, pragnął żyć jak w baśni.

Mieszkać chciałby, gdzieś na zamku,
spacerować po krużganku.
Rzeczywistość inna była,
dom ich tajemnice skrywał.

Wina spadła na straszydło,
zjawiające się jak widmo.
buszowało każdej nocy,
bo apetyt miało smoczy.

Gdy usłyszał krasnal mały,
wnet ze strachu pobladł cały,
za to chochlik miał nadzieję,
że za oknem wietrzyk wieje.

Gałązkami w szybkę stukał,
lub ogonkiem myszka puka,
gdy na sen nadeszła pora,
noc zapadła dookoła...

Szmery było słychać wszędzie,
jakby ktoś podgryzał żerdzie,
coś tak, jakby piłowanie,
to rzecz dziwna niesłychanie!

Czy wy wiecie drogie dzieci,
kornik, jeden, drugi, trzeci,
zaczynają jeść kolację,
pożerając z drewna chatkę.

Muszą wezwać tu dzięcioła,
niech się z wrogiem tym upora!
Niezjedzona będzie chata,
i ocali duszka, skrzata.

Przyszedł doktor z ostrym dziobem,
znanym dobrał się sposobem;
zjadł na obiad złe korniki,
skończył nocne ich wybryki.

Teraz w domu nic nie straszy,
już nie grożą im hałasy.
Śpią, jak susły każdej nocy,
nie wzywają też pomocy.

Zenek 66 Sielski

autor

Zenek 66

Napisany: 2018-01-10 Dodano: 2021-11-10 17:11:16

Ten wiersz przeczytano 5896 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Bajka Klimat Ciepły Tematyka Przyroda Okazje Dzień Babci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie