TAK MAŁO…
W jednym cichutkim westchnieniu
zawarta rozpacz ogromna,
żebyś choć znów mnie przytulił,
żebyś choć sobie przypomniał,
jak wieczorami staliśmy
z uniesionymi głowami,
wpatrzeni w ciszę przestrzeni
w bezkresne niebo z gwiazdami.
Popatrz, gołębiem za chwilę
szczęście z moich rąk odfrunie,
nic już nie można naprawić,
pewnie to kiedyś zrozumiesz.
Nic już nie można poskładać
z tego, co nam pozostało,
tak wiele uczuć łączyło,
a dzisiaj jest ich za mało…
9.06.2005
Komentarze (28)
szkoda tylko że tak malo lączy że mija zachwyt i
chwila wiersz pozostał dobry!
tyle prawdy w tych slowach ze chyba kazdy z nas moze
je do siebie odnies w jakims etapie swojego zycia -
dobrze napisany plus+
Wiersz - uwierz - cudeńko. Przepiękne metafory,
delikatne pióro - bardzo się wzruszyłam bo
wspomnieniami pisany.
Taki jaki lubię - to prawdziwa poezja.
Uczucia wygasły, ale możemy uśmiechnąć się, że były i
nie płakać, że się skończyły. :)
ślicznie o miłości, szkoda, że "nic już nie można
poskładać"
niestety i tak czasem bywa ale jak to w pewnym mądrym
cytacie było napisane że jeśli się kogoś straci to
widać tak będzie lepiej:) ale ogólnie fajny pomysł na
wiersz chyba smutne podobnie jak i te "zakochane" się
najłatwiej pisze prawda?
wzruszający wiersz...i tylko w wersie"pewnie to kiedyś
rozumiesz."zgubiło się"z"
mi też się podoba..a w 2 strofce chyba powinno być
"zrozumiesz" a nie "rozumiesz" :)
Piękny. I już.
Zostały wspomnienia, to już coś. Wiersz wzruszający w
swojej wymowie i szczerości podmiotu lirycznego.
Szkoda ze nie można cofnąć czasu i zacząć od nowa w
miejscu gdzie zaczęło się psuć... bardzo smutny
wiersz...
Jesli tylko kochasz, jeśli wierzysz - niegdy nie jest
zbyt pożno . Pamietaj!
Śliczny wiersz.
Szkoda, że tak mało łączy. Być może połączy ten piękny
w treści, formieTwój wiersz!