Tak po prostu

Nie wiem, czemu... ale to jak znak...
jak szum skrzydeł, gdy przeleci ptak,
jak nadzieja, gdy wszystkiego brak
i gdy nie wiesz... ale mówisz: tak.

Czy widziałaś kiedyś słońca wschód?
Albo jak topnieje w dłoni lód?
Lub też pszczoły, co zbierają miód?
Takie zwykłe... ale jakiż cud!

Tak po prostu... choć złożony świat...
wznoszę głowę, tak jak płatki kwiat
i nie pytam, ile to już lat
lśnią Twe oczy, włosy czesze wiatr...

Pragnę w oczach Twoich dostrzec czas,
co zatrzyma się choć jeden raz,
by usłyszeć szept, co skruszy głaz
w imię tęsknot, które drzemią w nas!

autor

Zielonooki

Dodano: 2005-10-22 10:23:39

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie