Tak, to prawda. Ale...
Do Pani L.
Może i piękno zdaje się zwodnicze,
niechby trwać miało, tylko do wieczora.
Ja patrząc w oczy, хвилини… nie liczę,
a w te zamglone, niechby i upiora
patrzyłbym bez końca, do utraty sił.
Wodę piłbym z twarzy (mówią: -
niemożliwe),
aż czas mnie przemieni w najdrobniejszy
pył.
Kocham zatem, to, co tak - urokliwe.
excudit
lonsdaleit
Warszawa, wtorek 23 marca 2021r...
autor
lonsdaleit
Dodano: 2021-03-23 19:34:28
Ten wiersz przeczytano 1997 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Tylko przyjrzyj się mojej bystrości...
dopiero teraz na tę kawę się zgrzebałam.
Do później, L. do zdrowego.
RE: Alina1948
Z tymi prawdami (żeby się już nie powtarzać), to
jest różnie.
Prawda, sama w sobie, w swej istocie, jest pojęciem
względnym. Gdy rozpatrujemy, chociażby, np.
superpozycje.
No, ale... dajmy spokój tym wywodom, rzecz idzie o to,
iżby brać to, co wziąć możemy.
A teraz, czas na kawę. ;)))
Wersy też urokliwe
:)
Dziękuję czytającym, za "wdepnięcie".
W każdej prawdzie jest prawie prawda, a tej drugiej
czai się nie zawsze chciane ale...
Wiersz z dedykacją, to i za mocno się przyglądać - nie
będę :)
Dobrego dnia.
Świetny wiersz po raz pierwszy wszedłem ale się nie
zawiodłem
Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
To piękne, moc się tak zachwycić,
Podoba się wiersz i przekaz.
Pozdrawiam.:)
Bardzo dobry wiersz! Cieszę się, że tu zajrzałam :)
"Wodę piłbym z twarzy" - znakomite.
Piękny zaiste wiersz:).
Anno,
nie przejmuj się ;)))
ciekawa dedykacja z refleksją :)
pozdrawiam :)
Błąd w systemie - nacisnęłam na głosowanie, a nadal
jest zero.
mnie też zachwyca piękno, nawet to ulotne.