Tak trudno...

Tak trudno pozbierać myśli w jedną całość,
niewiadome myśli u podnóża ciemności...
chciał o mnie zapomnieć,
lecz coraz częściej stawałam się przyczyną jego smutków,tylu łez,
cierpieli oboje,
a to On stał się jej najlepszym pocieszycielem
po raz kolejny powiedział "kocham",
przegrał...
uciec stąd,gdzieś jak najdalej stąd,
do krainy wyrzeczeń i spełnionych marzeń.
To co było,nie wróci już,
lecz wspomnienia nadal będą tkwiły w "nas"
nie zasługuję...

dla kogoś kto potrafił pokazać mi świat z tej lepszej strony...

autor

(Mon!ś)

Napisany: 2006-02-26 Dodano: 2006-02-25 10:43:15

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie