Taki los
Smutek w koronach drzew zagościł
bezlistne już inaczej szumią
ale dostojne w swej nagości
uczucie wstydu w sobie tłumią
Bo starych drzew się nie przesadza
wycina się je tuż przy ziemi
i człowiek też powinien zostać
do końca życia między swymi
Bowiem im starszy jest
tym słabszy
nie chce poddawać się losowi
który dość często decyduje
na przekór jego wyborowi
On wrastał życia korzeniami
w to miejsce gdzie się czuł u siebie
a teraz bliscy decydują
gdzie lepiej będzie mu niż w niebie
Oddadzą go w bielone ściany
na których przygaszone oczy
zawisną w swojej bezsilności
nie czując łzy która się toczy
Komentarze (23)
wiersz jest smutny, ale to mocny i wyrazisty
przekaz...starość nie musi być taka, gdy bliźni (
rodzina) dadzą trochę serca:) miłego dzionka Koncho
Smutek z wiersza płynie, może w czasie świąt, rodzina
o nich nie zapomni.
Ale najczęściej tak bywa, że jak już zapiszą swoje
dobra na krewniaków, to są zbędni i niepotrzebni.
Tam mają chociaż ciepło i posiłki regularne, a nie
wiadomo, jak by ich życie wyglądało na dożywociu u
rodziny.
Pozdrawiam:)
Smutny wiersz i niestety tak sie czesto dzieje
pozdrawian
Smutny los starszych ludzi. Pozdrawiam:)
Smutny, ale piękny wiersz o niemocy ludzi starszych.
Często zostawionych samych sobie, lub zapomnianych.
Pozdrawiam.
0j Koncho bardzo smutny temat gdy stary człowiek nic
już zrobić nie może kochana rodzina pozbywa się go do
domu starców piękny wiersz pozdrawiam:)
Tak, starych drzew się nie przesadza...
Trafnie opisana niemoc i bezsilność naszych starszych.
Choć temat smutny, wiersz się podoba.
Pozdrawiam:)
Bardzo smutny ale prawdziwy, pozdrawiam :)